بررسي همگرايي دموكراسي در كشورهاي در حال توسعه با استفاده از رهيافت اقتصادسنجي فضايي

Studding Democracy Convergence in Developing Countries: A Spatial Econometric Approach

هدف مقاله بررسي تجربي همگرايي دموكراسي در كشورهاي در حال توسعه است. بدين منظور از رويكرد اقتصادسنجي فضايي و داده هاي پانل در دوره زماني 1990- 2014 استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد مجاورت جغرافيايي كشورها اثر مثبت و معناداري بر دموكراسي دارد. به طور متوسط افزايش سطح دموكراسي همسايگان جغرافيايي باعث 6 درصد افزايش دموكراسي مي شود كه نشان دهنده تاثيرپذيري سياسي كشورها از يكديگر است. به طور كلي، اثرات فضايي دموكراسي يا نظريه انتشار در كشورهاي در حال توسعه تائيد مي شود. بنابراين با توجه به نظريه انتشار و همگرايي دموكراسي، افزايش (يا كاهش) سطح دموكراسي در يك كشور مي تواند باعث افزايش (يا كاهش) دموكراسي كشورهاي مجاور شود.

The purpose of this paper is to study empirically the convergence of democracy in developing countries. For this purpose, the spatial econometric and panel data approach was used during the period 1990- 2014. The results show that the geographic proximity of countries has a positive and significant effect on democracy. In other words, on average, the increase in the level of democracy in the geographic neighbors has led to a 6 percent increase in democracy, which reflects the political influence of each other. Also, foreign aids does not have a significant effect on the spread of democracy in developing countries. In general, the spatial effects of democracy or the theory of diffusion in developing countries are confirmed. Therefore, According to the theory of diffusion and convergence of democracy, increase or decrease in democracy in a country can increase or decrease democracy in neighboring countries.