ارزيابي تاثير فقر مطلق و نسبي بر نابرابري شادي در ايران

Evaluating the Effect of Absolute and Relative Poverty on Happiness Inequality in Iran

اين پژوهش مبتني بر فلسفه لذت و رنج بنتام، لذت را برابر شادي و رنج را برابر با فقر در نظر گرفته است و درپي ارزيابي رنج ناشي از فقر بر لذت ناشي از برابري شادي است. فقر نسبي و مطلق مي تواند منجر به نابرابري شادي گردد؛ به طوري كه حركت خط فقر نسبي به سمت دهك هاي بالاي درآمدي منجر به شكاف شديدتر شادي در بين دهك هاي فوق خواهد شد. به اين ترتيب، اين پژوهش با استفاده از روش ماركوف سوئيچينگ، در دوره 1391-1364 به ارزيابي تاثير فقر مطلق بر نابرابري شادي و در دوره 1358-1391 به ارزيابي تاثير فقر نسبي بر نابرابري شادي در اقتصاد ايران پرداخته است. نتايج حاصل از برآورد مدل هاي پژوهش نشان داد كه فقر مطلق و نسبي تاثير مثبت و معنادار بر نابرابري شادي در جامعه ايران داشته است.

This research, based on Bentham's philosophy of pleasure and suffering, has assumed the pleasure as happiness and suffering as poverty and it is following the evaluation of the suffering caused by poverty on pleasure of happiness equality. Absolute and relative poverty can lead to happiness inequality as moving the line of poverty to the higher deciles of income will lead to more happiness gap in the deciles. In this way, this research, by using Markov Switching method, has evaluated the effect of absolute poverty on happiness inequality during the period 1985-2012 and also has evaluated the effect of relative poverty on happiness inequality during the period 1979-2012 in Iran’s economy. The results from estimated research models showed that absolute and relative poverty have a significant positive impact on happiness inequality in Iran’s society.