محاسبه كشش شدت انتشار دي اكسيدكربن صنايع انرژي بر ايران با رويكرد شناسايي ضرايب مهم داده- ستانده

Calculation of Elasticity of CO2 Emission Intensity of Energy-Intensive Industries with the Approach of Identifying Important Input-Output Coefficients

هدف اين مقاله سنجش آثار تغيير تكنولوژي و توزيع بر شدت انتشار دي اكسيدكربن پنج صنعت انرژي بر اول كشور با استفاده از رويكرد شناسايي ضرايب مهم جدول داده- ستانده سال 1390 مي باشد. نتايج حاصل از دو رويكرد تقاضامحور «لئونتيف» و عرضه محور «گش» نشان مي دهد يك درصد تغيير تكنولوژي و توزيع هر كدام از بخش هاي ساخت مواد شيميايي و محصولات شيميايي، ساخت كك، فراورده هاي حاصل از تصفيه نفت و سوخت هاي هسته اي، ساخت فلزات اساسي و ساخت كاني غيرفلزي منجر به كاهش بيش از يك درصد شدت انتشار دي اكسيدكربن تمام پنج صنعت انرژي بر مورد بررسي مي شود. از آنجا كه بخش هاي ياد شده، از لحاظ انتشار دي اكسيدكربن در وضعيت نامناسبي قرار دارند، ضروري است با اجراي سياست هاي كاهش انتشار، شدت انتشار دي اكسيدكربن در اين بخش ها را به مقدار زيادي كاهش داد.

The purpose of this study is to analyses the effect of changes in technology and distribution of economic sectors on CO2 emission intensity of the first five Iranian energy intensive industries used identifying Important Coefficients based on 2011 input-output table. The results of two Leontief Demand-Driven and Ghosh Supply-Driven Approaches show that one percent changing in technology of production and distribution of product of chemical materials and chemical products manufacturing, coking, processing of petroleum and nuclear fuel and manufacture of basic metal products will reduce more than one percent of CO2 emissions intensity. Since that mentioned sectors are in inappropriate condition due to their great potential CO2 emissions intensities, hence it is essential to make emission reduction policies about these sectors to reduce CO2 emissions intensity significantly.