مطالعه تطبيقي اصل تناظر در حقوق ايران و انگليس

Comparing the Provisions of Principe de Contradictoire under Iranian and English Law

يكي از مهمترين ويژگي هاي دادرسي عادلانه تضمين حق برابري در مقابل دادگاه است. در اين راستا بايد پذيرفت كه هريك از طرفين دعوا حق دارد از ادله و ادعاهاي طرف مقابل مطلع شود، آن ها را مورد مناقشه قرار دهد و همچنين ادعا ها و ادله ي خود را مطرح سازد. اين حق هم در حقوق ايران و هم در حقوق انگلستان وجود دارد هرچند در هيچ يك از دو نظام حقوقي تصريح قانوني در مورد آن وجود ندارد. در اين مقاله سعي داريم با تطبيق مقررات دو نظام، اصل تقابل يا تناظر را در هردو كشور جست وجو و استخراج كنيم . خواهيم ديد كه هرچند اصل تناظر اصولاً يك اصل فرانسوي است چنان ارتباطي با قواعد آمره و اصول پذيرفته شده ي بين المللي دارد كه انكار وجود آن در نظام هاي حقوقي ايران و انگليس غير ممكن است. مسلما شناخت ماهيت و نقش تناظر در نظام حقوقي انگليس به درك جنبه هاي جديد و كشف زواياي كمتر شاخته شده ي اين اصل در ايران كمك خواهد كرد.

Guaranteeing the equality of the parties before the court is one of the most important characteristics of a fair judicial proceeding. In this regard, it should be said that each party has the right to be informed of the other party's evidences and claims, challenge those claims and state his own evidences and claims. This right is recognized in both the Iranian and English legal systems, although there is no express statement of it in legal documents. By comparing the provisions of the two systems, this article tries to seek out and extract Principe du contradictoire in both systems. We will see that although Principe du contradictoire is originally a French principle, it is so closely connected with mandatory rules and internationally accepted principles that it is impossible to deny its existence in Iranian and English legal systems. It is certain that comprehending the nature and role of Principe du contradictoire in English legal system helps us find new aspects and discover unknown angles of this principle in our own legal system.