بررسي رابطۀ بين نگرش نوجوانان نسبت به پدر و احساس تنهايي

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين احساس تنهايي و نگرش نسبت به پدر در بين نوجوانان بر پايه روش همبستگي انجام گرفت. فرض اساسي اين پژوهش آن است كه نوع نگرش نوجوان به پدر پيش بين احساس تنهايي است. نمونه اين پژوهش را 235 دانش آموز دبيرستاني (131 دختر و 104 پسر) تشكيل مي دهند كه به روش تصادفي خوشه اي از بين دانش آموزان دبيرستاني شهرستان مريوان انتخاب شدند و به سؤالات مقياس احساس تنهايي تجديدنظرشده UCLA (راسل و همكاران، 1980) و پرسشنامه نگرش فرزند به پدر (هادسون، 1992) پاسخ دادند. يافته ها نشان دادند كه بين نگرش نوجوان به پدر و احساس تنهايي رابطه مثبت معني دار وجود دارد و هر چه نگرش نوجوان نسبت به پدر منفي تر باشد، بيشتر احساس تنهايي را تجربه مي كند. در اين اثر تأثير سه متغيير جنسيت، ترتيب تولد و ميزان درآمد خانواده نيز بررسي شد كه نتايج بدين شرح است: جنسيت بر اين رابطه تأثير گذار است و همبستگي بين نگرش نوجوان به پدر و احساس تنهايي در پسران قوي تر از دختران است ولي ترتيب تولد و ميزان درآمد خانواده بر اين رابطه تأثير نداشتند.