نقش باورهاي ارتباطي و معنوي در خرسندي زناشويي؛ ارائه يك مدل فرضي با واسطهگري كيفيت ارتباط و سن

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين پيش بيني كننده هاي خرسندي زناشويي، از بين باورهاي معنوي و ارتباطي، كيفيت ارتباط و متغيرهاي جمعيت شناختي (سن، سطح تحصيلات، جنسيت) انجام گرفت. روش: اين تحقيق از نوع توصيفي همبستگي است. براي جمع آوري دادهها؛ تعداد 358 نفر از متأهلين شهرستان مريوان به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش عبارتند از: سياهه باورهاي ارتباطي (RBI)، مقياس تقدس ازدواج، مقياس ارتباط در خانواد (FCS)، و ابزار خرسندي زناشويي (MHM). براي تحليل دادهها از از رگرسيون پسرو و تحليل مسير استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل داده نشان داد كه باور به تقدس ازدواج، مخرب بودن مخالفت و عدم تغيير همسر به طور مستقيم و غير مستقيم؛ كمال گرايي جنسي و ذهن خواني به طور غير مستقيم (با واسطه گري كيفيت ارتباط و سن) توانستند خرسندي زناشويي را پيش بيني كنند. نتيجه گيري: باور به مقدس و الهي بودن ازدواج از مهمترين عوامل تأثير گذار بر خرسندي زناشويي است، و اين در حالي است كه باورهاي نامعقول ارتباطي بشدت اثر مخربي بر آن دارند. كيفيت ارتباط و سن نيز در اين ميان نقشي واسطه اي ايفا ميكنند.