بررسي و مقايسه اثربخشي زوج درماني رفتاري التقاطي IBCT و درمان تصميم گيري مجدد در بهبود آشفتگي زناشويي زوجين متعارض سنندج

مقدمه: نرخ بالاي طلاق رسمي و گسترش بي رويه طلاق هاي عاطفي باعث شده كه موضوع آشفتگي هاي زناشويي به‌طور فزاينده‌اي وضعيتي ويژه كسب كند. مطالعه حاضر نيز با هدف بررسي و مقايسه اثربخشي زوج درماني رفتاري التقاطي و درمان تصميم گيري مجدد در بهبود آشفتگي زناشويي زوجين انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر يك طرح نيمه تجربي با پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمون پيگيري مي باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 42 زوج بود كه به شيوه نمونه گير ي در دسترس از ميان زوج هاي متعارضي كه در فاصله بهمن ماه سال 1393 تا اواخر سال 1394 به مراكز مشاوره شهر سنندج مراجعه كرده بودند انتخاب گرديد. يكي از گروه ها مداخله زوج‌درماني رفتاري التقاطي، گروه آزمايشي ديگر مداخله درمان تصميم‌گيري مجدد دريافت نمودند اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پرسشنامه تعارضات زناشويي به عنوان پيش آزمون پس آزمون استفاده گرديد. داده ها به روش تحليل واريانس مكرر در نرم افزار spss 21 تحليل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه جنسيت زوجين تاثير چنداني در اثربخشي مداخلات زوج درماني نداشته است. هم چنين نتايج تحليل آماري نشان داد كه هردو درمان رفتاري التقاطي و تصميم گيري مجدد در بهبود تعارض زناشويي زوجين و حفظ دستاوردهاي درماني حتي تا دوماه پس از درمان موفق عمل كرده اند اما زوج درماني رفتاري التقاطي به نسبت درمان تصميم گيري مجدد موفق عمل كرده است و تغييرات بيشتري را سبب شده است. نتيجه گيري : درمان هاي تلفيقي در حال گسترش هستند و اميدوار است كاربرد اين رويكردها از سوي متخصصان و مشاوران حوزه خانواده با اقبال بيشتري مواجه شود.