مقايسه كمال گرايي، استحكام من، خشم و نشخوار خشم در بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و وسواس فكري - عملي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه كمال گرايي، استحكام من، خشم و نشخوار خشم در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي و وسواس فكري- عملي انجام شد. تعداد 60 نفر (39 بيمار افسرده، 21 بيمار وسواسي) به مقياس كمال گرايي چند بعدي تهران (TMPS)، مقياس استحكام من (ESS)، مقياس خشم چند بعدي تهران (TMAI) و مقياس نشخوار خشم (ARS) پاسخ دادند. روش پژوهش علي- مقايسه اي و جامعه آماري تمام بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي و اختلال وسواس فكري- عملي مراجعه كننده به كلينيك هاي خصوصي شهر تهران بودند. براي تحليل داده هاي پژوهش، از شاخص ها و روش هاي آماري مانند درصد، فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد، تحليل واريانس چند متغيري و آزمون t مستقل استفاده شد. يافته ها نشان داد كه ابعاد كمال گرايي در اختلال افسردگي و وسواس فكري - عملي داراي تفاوت معنادار هستند؛ در بعد كمال گرايي خودمحور و ديگرمحور نمرات بيماران مبتلا به وسواس از بيماران افسرده بالاتر بود، در بعد كمال گرايي جامعه محور بيماران افسرده نمره بالاتري كسب نمودند. استحكام من دو گروه تفاوت معناداري نداشت. در خصوص خشم، نتايج حاكي از آن بود كه خشم دروني بيماران مبتلا به افسردگي بالاتر از بيماران مبتلا به وسواس بود. نتايج همچنين نشان داد كه نمره نشخوار خشم بيماران افسرده بيشتر از بيماران مبتلا به وسواس بود. بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان همبودي دو اختلال افسردگي و وسواس فكري- عملي را بر اساس مباني آسيب شناختي مشترك تبيين نمود؛ در عين حال، مباني آسيب شناختي متفاوت تمايز دو اختلال را توجيه مي كنند.