مقايسه تاثير روش هاي مشاوره مسيرشغلي مبتني بر نظريه شناختي - اجتماعي، سازه گرايي و انگيزشي بر اشتياق مسيرشغلي دانشجويان

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه‌ي تاثير روش‌هاي مشاوره مسيرشغلي مبتني بر نظريه شناختي- اجتماعي، سازه‌گرايي و انگيزشي بر اشتياق مسيرشغلي دانشجويان انجام گرديد. روش: اين پژوهش از نوع شبه‌آزمايشي و داراي طرح پيش، پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانشجويان كارشناسي دانشگاه الزهرا در سال تحصيلي 95-94 بودند. به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب با حجم جامعه تعداد 361 نفر از دانشجويان پرسشنامه اشتياق مسيرشغلي را تكميل كردند. از بين آنها تعداد74 نفر نمره يك انحراف استاندارد پايين تر از ميانگين كسب كردند. مرحله دوم 60 نفر از افرادي كه داوطلب شركت در مرحله دوم پژوهش بودند انتخاب شده و به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش(هر كدام 15) و يك گروه كنترل قرار گرفتند. مشاوره مسيرشغلي مبتني بر نظريه شناختي- اجتماعي، سازه‌گرايي و انگيزشي در مورد سه گروه آزمايش انجام شد. در پايان چهار گروه دوباره با استفاده از پرسشنامه اشتياق مسيرشغلي هيرشي (2014) سنجيده شدند. يافته‌ها: نتايج درون و بين‌آزمودني حاصل از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و واريانس چندمتغيري نشان دادند كه ارائه آموزش بر بهبود ميانگين نمرات اشتياق مسيرشغلي تاثير داشته است(p < 0/001). نتايج آزمون تعقيبي بيان‌گر آن بود كه نمره كل اشتياق مسيرشغلي در مراحل پس‌آزمون و پيگيري در گروه كنترل به طور معناداري از سه گروه مشاوره مسيرشغلي مبتني بر رويكرد شناختي- اجتماعي، سازه‌‌گرايي و انگيزشي كمتر بود(p < 0/001). نتيجه‌گيري: پژوهش حاضر بيانگر اين است كه آموزش مشاوره مسيرشغلي مبتني بر رويكرد شناختي- اجتماعي، سازه‌‌گرايي و انگيزشي بر افزايش اشتياق مسيرشغلي دانشجويان دختر موثر است.