اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مثبت انديشي با تأكيد بر آموزه‌هاي ديني بر تاب‌آوري و رغبت‌هاي شغلي دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر‌بخشي آموزش مثبت‌انديشي با تاكيد بر آموزه‌هاي ديني برتاب‌آوري و رغبت‌هاي شغلي دانش‌آموزان پايه اول متوسطه شهرستان چهاردانگه انجام گرديد. پژوهش مورد مطالعه از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل انجام پذيرفت. جامعه آماري تحقيق را كليه دانش‌آموزان دختر پايه اول متوسطه مشغول به تحصيل در دبيرستانهاي شهرستان چهاردانگه تشكيل دادند. به منظور انتخاب آزمودنيها با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي 30 نفر به صورت تصادفي انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش(15 نفر) و گروه كنترل(15نفر) جايگزين شدند. براي هر دو گروه پيش‌آزمون اجرا شد. گروه آزمايش مدت 9 جلسه‌ي 90 دقيقه‌اي تحت آموزش مثبت‌انديشي بر مبناي آموزه‌هاي‌ديني قرار گرفتند. در پايان دوره آموزش، پس‌آزمون اجرا گرديد.پرسش‌نامه‌هاي مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه تاب‌آوري كانر و ديويدسون و فرم كوتاه رغبت‌سنج شغلي استرانگ بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار spss ، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت . نتايج بدست آمده از پژوهش نشان داد كه 1- بين عملكرد دو گروه در پس‌آزمون تاب‌آوري تفاوت معناداري وجود دارد .2- بين عملكرد دو گروه در پس‌آزمون رغبت‌شغلي ، تفاوت معناداري وجود دارد،.در مجموع مثبت انديشي بر مبناي آموزه‌هاي ديني موجب بهبود نسبي شاخص تاب‌آوري و تغيير نسبي در رغبت‌هاي شغلي تحصيلي دانش‌آموزان شده است.