مدل ساختاري پيش بيني تعهد زناشويي بر اساس سبك هاي دلبستگي و متغيرهاي ميانجي خودكنترلي و طرحواره هاي ناسازگار اوليه (در افراد داراي روابط فرازناشويي عاطفي)

اين پژوهش تدين مدل ساختاري پيش بيني تعهد زناشويي براساس سبك دلبستگي و متغيرهاي ميانجي خودكنترلي و طرحواره هاي ناسازگار اوليه در افراد با روابط فرازناشويي عاطفي بود.روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه مورد پژوهش كليه افراد متأهل كه مرتكب خيانت شده اند مي باشد كه در بهار سال 95 به مراكز مشاوره شهر تهران مراجعه كرده بودند، كه 242 نفر به روش دردسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ، سبك دلبستگي بزرگسالان هازن و شيور، خودكنترلي تانجي، و تعهد زناشويي آدامز و جونز استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها به روش معادلات ساختاري و با استفاده از PLS-3 انجام شده است. نتايج نشان داد كه مدل آزمون شده از كيفيت مطلوبي برخوردار است. اثر مستقيم خودكنترلي و طرحواره هاي ناسازگار استحقاق، پذيرش جويي (p≤0/05) و محروميت هيجاني (p≤0/01) بر تعهدزناشويي معنادار بود. در مورد رابطه بين سبك دلبستگي اضطرابي با تعهد زناشويي، متغيرهاي خودكنترلي، و طرحواره هاي بي اعتمادي، رهاشدگي، بيگانگي و محروميت هيجاني نقش ميانجي ايفا مي كردند. در رابطه بين سبك دلبستگي اجتنابي با تعهد زناشويي نيز تنها طرحواره محروميت هيجاني نقش ميانجي داشت. سبك دلبستگي ايمن هيچكدام از متغيرها نقش ميانجي نداشتند. از آنجا كه ازدواج و انتخاب همسر يكي از تصميمات مهم زندگي مي باشد و با توجه به نقش پيش بيني كنندگي سبك دلبستگي اضطرابي و خودكنترلي و برخي از طرحواره هاي ناسازگار بر تعهد زناشويي دارد، در مشاوره هاي پيش از ازدواج به بررسي اين متغيرهاي در زوج پرداخته شود.