ساختار تصوير در شعر معاصر از منظر دستور زبان فارسي

The structure of the image in contemporary poetry from the perspective of Persian grammar

همان‌قدر كه ايجاد ارتباط ميان اشياء و پديده‌ها در تازگي و اهميت تصوير اهميت دارد، به همان ميزان انتخاب ساختاري براي بيان اين ارتباط‌ها نيز مهم است و چه بسا تصويري كهنه و تكراري با استفاده از ساختار زباني تازه، روحي تازه بپذيرد. هدف اين مقاله بررسي انواع ساختارهاي دستوري است كه شاعران معاصر براي نشان دادن ارتباط‌هاي تصويري استفاده كرده‌اند. مقصود از اين بررسي نشان دادن آن است كه شاعر خلاقانه از مباحث دستوري به گونه‌اي بهره مي‌برد كه تصويري را ارتقاي هنري بخشد، آن‌چنان‌كه تغيير نوع يا نقش دستوري كلمه، موجب از بين رفتن تصوير يا ارزش‌هاي هنري آن مي‌شود. در شعر معاصر علاوه بر ساختار رايج اضافات تشبيهي، از مقوله‌هاي دستوري ديگري چون بدل، منادا، روشنگر (مميز)، صفت و قيد نيز براي ارائه تصوير استفاده شده است. اين ساختارهاي دستوري در كانون تصويرسازي واقع شده‌اند و تازگي و اهميت برخي از تصاوير تا حد چشم‌گيري به ساختار ارائه آنها بستگي دارد.

As the novelty and importance of the link between objects and phenomena in the image is important, as the structure is also important to express these connections. The purpose of this paper is to examine the types of structures that contemporary poets have used to show imaging connections. The purpose of this study is the poet of grammatical issues in a way that uses the arts to promote its image. and change the type or grammatical function of the word, it will cause loss of picture or artistic values. In addition to the additions in contemporary poetry common structure similarity of grammatical categories such as exchange, enlightening (audit), adjectives, and adverbs also been used to provide image. The grammatical structures are located in the center of visualization and some of them recently and the importance of greatly depends on the structure provided.