بررسي تحول همدلي، اختلالات دروني‌سازي و بروني‌سازي در دانش آموزان دختر و پسر 5 تا 11 سال

هدف پژوهش حاضر بررسي تحول همدلي، اختلالات دروني‌سازي و بروني‌سازي در دانش‌آموزان دختر و پسر 5 تا 11 سال بود.روش پژوهش توصيفي از نوع علي- مقايسه­اي است.جامعۀ آماري پژوهش شامل كليۀ كودكان سنين 5 تا 11 سال شهر تبريز بودند كه به اين منظور 150 نفر از دختران و پسران سنين 11- 5 سال پيش‌دبستاني و دبستاني شهرستان تبريز با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و از مناطق پنجگانۀ آموزش و پرورش انتخاب شدند. بدين ترتيب پنج گروه سني شامل گروه سني 5 ساله، 6 ساله، 7 ساله، 9 ساله و 11ساله در هرگروه سني30 نفر (15 دختر و 15پسر) انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از دو ابزار شامل پرسشنامۀ علائم مرضي كودكان و مقياس همدلي دادس استفاده شد. براي تجزيه و تحليل آماري داده‌ها از آزمون­هاي تحليل كواريانس و t دو گروه مستقل استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد بين دختران و پسران در متغيرهاي اختلالات دروني‌سازي، بروني‌سازي و همدلي تفاوت معناداري وجود دارد. در واقع اختلالات دروني‌سازي و همدلي در دختران بيشتر و اختلالات بروني‌سازي در پسران بيشتر است. همچنين نتايج نشان داد كه ميانگين اختلالات دروني­سازي و بروني­سازي در دختران 5 و 6 سال تفاوتي ندارد، اما در گروه سني 7، 9 و 11 ساله ميانگين اختلالات بروني­سازي بيشتر از دروني­سازي است. از سويي ميانگين اختلالات بروني­سازي در پسران در گروه سني 5، 6، 7 و 9 بيشتر و در گروه سني 11 اختلالات دروني­سازي بيشتر است. از طرفي گروه سني 11 سال بالاترين همدلي و گروه سني 5 سال پايين­ترين همدلي را داشتند. بنابراين همدلي، نقش ارتباطات عاطفي را در سلامت رواني و سازگاري اجتماعي كودكان تأييد مي ­كند.