اثربخشي مداخله‌ي مبتني بر داستان زندگي (من كي هستم؟) بر سازگاري عاطفي و ادراك شايستگي نوجوانان كم‌توان ذهني

The Efficiency of Intervention based of Life Story (Who Am I?) on Emotional adjustment and Perceived Competence in Adolescents with Intellectual Disability

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله‌ي داستان زندگي بر سازگاري عاطفي و ادراك شايستگي نوجوانان پسر كم‌توان ‌ذهني خفيف انجام شد. اين پژوهش از نوع كاربردي بود و به شيوه‌ي آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه گواه انجام شد. بدين منظور، از ميان جامعه‌ي نوجوانان كم‌توان ذهني 16 تا 24 ساله كه در سال تحصيلي 96-95 در مدارس استثنايي شهر درچه استان اصفهان مشغول به تحصيل بودند، با رعايت ملاك‌هاي ورود و خروج به پژوهش، 30 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب و با گمارش تصادفي در دو گروه 15 نفره‌ي آزمايش و گواه قرار گرفتند. بعد از آن، گروه آزمايش به مدت 17 جلسه و هر هفته 3 جلسه تحت مداخله‌ي داستان زندگي (من كي هستم؟) قرار گرفت. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني AISS (سينها و سينگ، 1993)- خرده مقياس سازگاري عاطفي- و مقياس ادراك شايستگي هارتر (1982) بود. داده‌هاي بدست آمده از پژوهش نيز با آزمون آماري تحليل كوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاكي از آن بود كه در گروه آزمايش، تأثير مداخله‌ي داستان زندگي بر سازگاري عاطفي و ادراك شايستگي در سطح 0/05=α معني‌دار مي‌باشد. با توجه به نتايج پژوهش، مي‌توان از مداخله‌ي داستان زندگي به منظور افزايش سازگاري عاطفي و ادراك شايستگي نوجوانان كم‌توان ‌ذهني استفاده نمود.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of intervention based of life story on emotional adjustment and perceived competence in adolescents with mild intellectual disability. This study was type of applied research and the design of research was experimental pre-test/post-test with control group. That way, by simple random sample and considering inclusion and exclusion criteria, 30 people were selected from the population of adolescents with intellectual disability (16 to 24 years old) that studied at exceptional schools of Dorche city of Isfahan in 2016. Then these participants were randomly assigned into either control or experimental group (15 per group). The experimental group received life story intervention for 17 sessions and 3 sessions per week. The study tools were included the adjustment inventory for school students- AISS (Sinha & Singh, 1993) and Harter's perceived competence scale (1982) and MANCOVA analysis was used to analysis of data. The results showed efficiency of intervention life story on emotional adjustment and perceived competence is significant in α=0.05 level. Therefore life story intervention can be used to increase emotional adjustment and perceived competence adolescents with mild intellectual disability