بررسي معناشناختي مفهوم مشيت از ديدگاه قرآن كريم: تدوين چارچوب مفهومي براي فرايند عمل مشاوره

The semantic study of providence in the Holy Quran: Designing a conceptual framework for the counseling process

هدف اين پژوهش مطالعه معنا شناختي واژه مشيت به عنوان يكي از اساسي ترين واژه هاي كليدي قرآن كريم مي باشد. مطالعه معناشناختي واژه مشيت به ما كمك مي كند تا به نقش و جايگاه اين مفهوم در ترسيم شبكه معنايي كلمات قرآن كريم دست پيدا كنيم. موضوع. اين مفهوم به ما كمك مي كند تا از آن به عنوان يكي از ساختارهايي بهره گيريم كه مي تواند به منزله راهنما در شكل دهي به فعاليت هاي ما نقش آفريني كند. هر فعاليتي از اين منظر از دريچه مشيت مي تواند نگريسته شود و در شكل دهي به يك شيء منجر شود. فرايند مشاوره و عملي كه در اين فرايند ساخته و پرداخته مي شود، موضوع بررسي حاضر قرار گرفته است. روش. اين بررسي نحوه اي از مطالعه معناشناسانه زبان است كه ماهيت و ساختار معناي زباني را آشكار مي سازد؛ در اين چشم انداز، هر قوم و ملت و ديني حرف هاي اساسي و جهان بيني خود را بر بنياد كلمات كليدي خويش استوار مي كند. در همين راستا، معناشناسي قرآني به كشف جهان بيني قرآن و نحوه نگرش قرآن به جهان هستي و موجودات و مخلوقات عالم كمك مي رساند يافته ها. بررسي معناشناختي مشيت نشان داده است كه اين واژه به عنوان يكي محوري ترين واژه هاي قرآني در ترسيم جهان بيني قرآن، بيش از بيان يك خواست و تمايل ساده در ايجاد چيزي، آن را به عنوان برنامه اي كلان در خلقت در نظر گرفته شده است؛ در اين چشم انداز مشيت برنامه كلان و قانون اساسي در آفرينش است كه جهان و اشياء عالم را ، از مرحله خواستن و طراحي تا مرتبه ساختن و تحقق بيروني، مرحله به مرحله(از مرحله مشيت تا مرحله اجل) شكل داده و محقق كرده است. بحث. مشيت يكي از مهمترين مقولاتي كه در ترسيم چگونگي خلق جهان و مخلوقات عالم به كار رفته، به دو صورت فعلي (شاء) و اسمي( شيء) و در يك معنا به كار رفته اند. به لحاظ مفهومي مشيت به خواست و تمايلي اشاره مي كند كه خلق جهان را هدف خويش قرار داده است؛ اين خواست به لحاظ مصداقي، شيء ناميده مي شود. در اين چارچوب شيء عبارت است از هرچيزي(موضوع، رابطه و حكم و يا عملي) كه مشيت در آن اعمال شده و تحقق يافته است. اين مفهوم اين قابليت را دارد تا در هر برنامه عمل و از جمله در فرايند عمل مشاوره به كار بسته شود.

The aim of this study was examining the semantics of the word providence as one of the most important key word is Holy Quran. Semantics of the word helps us to study the role of this concept to grasp and achieve semantic network of providence. Providence is one of the most important issues that illustrate according to it how to create the world and the creatures in the universe. This concept helps us to use it as one of the structures that can serve as a guide in shaping our activities. Any activity from this perspective can be viewed from the perspective of the instrument and can lead to an object in shaping it. The process of consultation and practice that has been developed and addressed in this process is the subject of this review. In the Holey Quran, God's providence has been used to both as a verb that is doing some things and used in a name that is sharing to the things. In this framework, the Thing is anything (subject, relationship, judgment or practice) that the providence has been applied and realized. This concept has the capability to operate in each program.Conceptually Providence points out all of the creation in the world. In this context, all of the objects (the relationships ,judgments , operations and subjects) are things that is created by providence .A semantic study of God's providence has also shown that this word as one of the most pivotal Quran words in drawing the Quran world view, intended as a program of macro creation more than express a desire simply to create something.