تحليل هرمنوتيكي نقش عناصر فرهنگي در درك زيبايي شناسيك شعر عربي قديم

درك زيبايي در شعر عربي دوره پيش از اسلام اگر با شناخت عناصر فرهنگي همراه نشود در فرم و تصوير محدود خواهد شد. در باب اشعاري كه از ويژگي، سبك ها و معاني اين اشعار تقليد كرده و بر همان منوال پيش رفته است نيز وضع چنين است. درك زيبايي شناسي فارسي زبانان از چنين اشعاري در صورتي كه با دانش پيش زمينه ي فرهنگي همراه نباشد، سطحي و در حد همان وزن و قافيه خواهد بود. از ديدگاه رويكرد هرمنوتيك فلسفي در باب اشعار عربي معناگرا، حكمت آميز و عرفاني، همانند اشعار فارسي همسان، شناختِ متناسب فرهنگي و همچنين جنبه هاي فرازماني و قابليت اطلاق در معنا باعث مي شود تا خواننده، از زيبايي هاي نهفته در عالم معنايي شاعر نيز بهره مند شود. در اين اشعار به دليل اشتراك فرهنگي موجود، خواننده درك زيبايي شناسي كاملي دارد؛ زيرا عناصر فرهنگي همسان به عنوان عامل جهت دهنده ي پويا، حضور فرازماني داشته و خواننده مي تواند با حاضرسازي اين عناصر، درك زيبايي شناسي عميق تري داشته باشد. در اين حالت اشعار عربي مورد نظر در حقيقت تفاوتي جز زبان ظاهر با اشعار فارسي ندارند.