اتوبيوگرافي دوصدايي در قرن بيستم بررسي تطبيقي نقش فرامتن در كودكي ناتالي ساروت و W يا خاطرات كودكي ژرژ پرك

Autobiography duet in the twentieth century. A comparative study of the role of metatext in Childhood and W or childhood memories by Nathalie Sarraute and Georges Perec

اتوبيوگرافي، بنابر تعريف، روايتي است تك صدايي و اول شخص كه در آن، نويسنده زندگي خود را شرح ميدهد و پيرو قراردادي ضمني با خواننده، واقعيت ها يا دست كم بخش هايي از آن را بازگو مي كند. اما ژرژ پرك و ناتالي ساروت، دو نويسنده نامي و نوآور فرانسه در عرصه رمان، در اتوبيگرافي شان، روايتي دوصدايي از كودكي خود ارايه ميدهند؛ ساروت، در كودكي، راوي اول شخص را واميدارد تا از خلال گفتوگويي دروني، پرده از روي نقاط تاريك و توهماتي كه بازگويي هر خاطره اي با آن آميخته است بردارد؛ ژرژ پرك، در كتاب W يا خاطره كودكي، كه ظاهرا اتوبيوگرافي است، از كودكي خود دو روايت عرضه ميكند: نخست واقعي و دوم، سراسر تخيلي؛ ابتدا چنين بنظر ميرسد كه روايت دوم ارتباطي با كودكي راوي ندارد، اما در ادامه ميبينيم كه به شكل تمثيلي، بازگوي وقايع زندگي اوست. افزون براين، هر دو كتاب به دروغهايي اشاره دارند كه دو راوي در داستان خود مي گنجانند؛ اين روند با قرارداد ضمني راستگويي منافات دارد. در اين مقاله برآنيم تا با تحليل تطبيقي اين دو اثر، نشان دهيم اتوبيوگرافي كه بايد اصولا يكصدايي باشد چرا دوصدايي است، كاركرد صدا يا روايت دوم در اين دو، به مثابه فرامتن (métatexte) چيست و نقش تخيل در فرآيند دشوار بازيابي خاطرات، براي غربال كردن راست و دروغ و همچنين شرح چگونگي شكل گيري نوشتار چيست.

Autobiographical narrative in which only a first-person audio and written، whow the author explains in his life. Made a contract with the reader، he recounts the facts of his life، or parts of it. But، the famous french writer Georges Perec and Nathalie Sarraute that the two are، in their books are narrated duet. Sarraute، in a book called Childhood، forced to use the first-person narrator's inner dialogue، dark spots and delusions that recounting every memory with its integrated. But Georges Perec، in his autobiography، apparently، from his childhood، the two narrations: first real and second، all of it is fiction. First، we think that in the second story the narrator does not have anything to do with child، But then we see that as an analogy of his life. In addition، both authors refer to the lies that are included in their story. This process is incompatible with the truth implicit contract. This article will provide a comparative analysis of the two works show an autobiography، which should in principle be monophony is why duet، what is the function of sound or narration second as metatext، and what's the role of imagination in the difficult process of recovery.