بررسي تطبيقي بهره وري نيروي كار در ايران

A Comparative Study of Workforce Productivity in Iran

هشتمين هدف برنامۀ توسعۀ پايدار سازمان ملل متحد (SDGs) در چشم‌انداز پانزده‌سالۀ خود، كار شايسته و رشد اقتصادي است و يكي از مهم‌ترين راه‌هاي نيل به اين هدف، دستيابي به سطوح عالي بهره‌وري معرفي شده است. هدف از اين پژوهش كيفي، بررسي بهره‌وري نيروي كار ايران از منظر سياستي و عملكردي در سال‌هاي اخير و در مقايسه با كشورهاي مشابه و درنهايت، تحليل شكاف احتمالي است. ازاين‌رو در پژوهش حاضر، جايگاه بهره‌وري نيروي كار در اسناد بالادستي كشور و سياست‌هاي كلي نظام بررسي شده، سپس به بررسي تطبيقي وضعيت بهره‌وري نيروي كار ايران در سال‌هاي اخير و همچنين در مقايسه با كشورهاي عضو سازمان بهره‌وري آسيايي (APO) پرداخته شده است. نتايج نشان مي‌دهد در سال‌هاي اخير، در سياست‌هاي خرد و كلان به مقولۀ بهره‌وري توجه ويژه‌اي شده است و سازمان ملي بهره‌وري به‌عنوان دستگاه حاكميتي ارتقاي بهره‌وري در كشور، گام‌هاي مثبتي را در اين زمينه برداشته است، اما بررسي‌هاي تطبيقي از نظر روند آماري در سال‌هاي گذشته و در مقايسه با كشورهاي سازمان بهره‌وري آسيايي نشان مي‌دهد كه اين جايگاه در خور و شان ايران اسلامي نبوده و زمان آن رسيده است كه با اجراي اقتصاد مقاومتي، سياست‌هاي بهره‌وري خود را در عرصه اقدام و عمل به منصه ظهور بگذارند.

The Eighth goal of a new Sustainable Development Goals (SDG) in its fifteen-year perspective is decent work and economic growth. Higher levels of productivity is proposed as one of the most important methods to achieve this goal. The purpose of this qualitative study is to study the productivity of workforce in terms of policies and practices in recent years and comparing it with similar countries and then using potential gap analysis. Hence, the position of productivity is investigated in the top documents and general policies of the country. Then, it was compared with the current situation in the Asian Productivity Organizations (APO). The results indicated that special attention has been paid to productivity both in micro and macro policies. As a responsible organization for improving productivity, the National Iranian Productivity Organization has conducted proper practices in this regard in the country. Yet, comparative studies of statistical trends of the previous years as compared with the Asian Productivity Organization show that this position is not as proper as it is expected for the Islamic Republic of Iran. It is time for the country to propose its productivity policies both in practice and implementation according to resistive economy.