ممنوعيت مطلق كاربست سلاح هسته اي

Absolute Prohibition of Using Nuclear Weapons

جواز يا ممنوعيت كاريست سلاح هسته اي، هم در بين دانشيان حقوق محل نزاع و گفتگو است و هم ميان عالمان فقه. سلاح هسته اي به تعبير ديوان بين المللي دادگستري، اين قدرت را دارد كه همه تمان و كل اكوسيستم سياره را نابود سازد. باز به تصريح ديوان در نظريه مشورتي مشروعيت به كارگيري با تهديد به كاريست سلاح هسته اي»، در حقوق بين الملل قراردادي يا عرفي، قاعده اي كه صريح بر منع با جواز به كارگيري سلاح هسته اي، در شرايط حاد دفاع مشروع دلالت كند، وجود ندارد. بر اساس ماده شش معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته اي دولت هاي عضو، تعهد نموده اند تا مذاكرات همراه با حسن نيت را به منظور اتخاذ تدابير مؤثر جهت متوقف ساختن تسليحات هسته اي در سريع ترين وقت ممكن ادامه دهند؛ اما متأسفانه اين تعهد مهم، هيچ گاه جامه عمل به تن نكرد. در فقه اماميه در كنار برخي ادله، گاه سخن از قاعده اي به ميان آمده، گوياي آنكه شرايط اضطرار و ضرورت و هدف فتح و پيروزي مي تواند مايه مشروعيت كاربست ابزاري شود كه به كارگيري آن در شرايط عادي و اختياري جنگ مجاز نيست. در اين مقاله مؤلف كوشيده است كه ممنوعيت مطلق كاربست سلاح هسته اي را مبرهن سازد. روح حقوق بين الملل و اصول اساسي حاكم بر حقوق بشر دوستانه با كاربرد چنين سلاحهايي در هيچ شرايطي سازگار نيست. اصول عقلانيت، عدالت و انسانيت با كاريست سلاحي كه استعمال آن از مصاديق بارز اعتدا، تجاوز و فساد است سر سازش ندارد، چنان كه آياتي از قران كريم و نيز سنت قولي و فعلي دليلي است بر اثبات اين ادعا.

That whether nuclear weapons may be used or not is debated both among legalists and scholars of jurisprudence. According to the International Court of Justice, nuclear weapon is able to destroy the whole human civilization as well as the whole ecosystem of the planet. As stipulated by the Court in the advisory opinion about " Legality of the Threat or Use of Nuclear Weapons", there is no rule in the contractual or conventional law which explicitly shows that whether the threat or use of nuclear weapons would be lawful or unlawful in an extreme circumstance of self-defence. According to the NPT Treaty "Each of the Parties to the Treaty undertakes to pursue negotiations in good faith on effective measures relating to cessation of the nuclear arms race at an early date and to nuclear disarmament." This important commitment, unfortunately, has been never realized. In the Imami jurisprudence, along with some arguments, there is mention to a rule according to which under urgent conditions and to win a war, tools may be used which are not permitted to be used under ordinary circumstances of war. In the present article, the author has tried to argue for absolute prohibition of using nuclear weapons. The spirit of international law and the main principles governing humanitarian law are never consistent with using such weapons whichever conditions there may be. Principles of rationality, justice, and humanity are not consistent with using a weapon which is one of the distinct instances of offense, violation, and corruption. Some verses of the Holy Quran as well as traditions and Sirah of the Infallibles prove this claim.