تحليل جغرافيايي نمايندگي زنان در انتخابات مجلس شوراي اسلامي (دور اول تا نهم مجلس 1385- 1391)

Geographical Analysis of Women Delegation in the Elections of the Islamic Consultative Assembly of Iran(First to Ninth Parliaments, 1358-1391)

به رغم جديت ارزنده و تلاش و همبستگي زنان براي حضور قدرتمند درصحنه هاي مديريتي، اقتصادي و اداري، حضور زنان در عالي ترين جايگاه قانون گذاري كشور يعني مجلس شوراي اسلامي در طي سال هاي گذشته در فراز و نشيبي مبهم روند نزولي داشته است. مقاله حاضر با روش توصيفي – تحليلي به پويش جغرافياي نمايندگي زنان در انتخابات مجلس شوراي اسلامي پرداخته است. نتايج و يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه سهم زنان از كرسي هاي مجلس شوراي اسلامي در مناطق شهري بزرگ نسبت به مناطق شهري كوچك و روستاها بيشتر بوده و همچنين در حوزه هاي چند عضوي نسبت به حوزه هاي تك عضوي شانس زنان بيشتر است. مقاله حاضر علاوه بر آسيب شناسي اين مسئله در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي، به بعد جغرافيايي مسئله نيز پرداخته و مناطق طرفدار زنان را بر روي نقشه هاي جغرافيايي به تصوير كشيده است.

Despite the worthwhile seriousness, attempts, and unity of women for influential presence in managerial, economic, and administrative scenes, the presence of women in the highest status of legislation in the country (the Islamic Consultative Assembly of Iran) has had a descending trend throughout the mysterious ebbs and flows of the last few years. The present paper, through adopting a descriptive-analytic method, aims at analyzing the geographical delegation of women in the elections of the Islamic Consultative Assembly of Iran. The results and findings of the research indicate that the ratio of parliamentary chairs taken up by women in urban areas was higher to those taken up by women in small rural areas. Furthermore, in multiple-member regions the chance of women is higher than single-member regions. The present paper considers the geographical pathology of this issue as well its economic, social, cultural, and political pathology, and illustrates women-favorite regions on geographical maps.