بررسي ارتباط قواعد واژواجي زبان فارسي با خط فارسي

Studying the relationship between Persian morphophonemic rules and the related transliteration rules

عليرغم فقدان رابطه يك-به-يك ميان همه واج‌هاي زبان فارسي و نگاره‌ها ، كه خود باعث فاصله گرفتن نظام نوشتاري فارسي از نظام نوشتاري آرماني مي‌شود، فارسي‌زبانان در برخورد با صورت نوشتاري كلمات خارج از واژگان ذهني خود ( out of vocabulary words ) توانايي تلفظ كردن چنين كلماتي را دارند. يك نوع از اطلاعاتي كه آن‌ها در اين راستا از آن بهره مي‌جويند، اطلاعات مربوط به ساختار زبان فارسي است. اين اطلاعات شامل آشنايي با انواع تكواژها در زبان فارسي (تكواژهاي آزاد، مقيد (كه خود شامل انواع وندها تصريفي و اشتقاقي است) ، نحوه تقطيع كلمه به تكواژهاي تشكيل‌دهنده و قواعد واژواجي زبان فارسي و نمود نوشتاري مربوط به آن‌ها است. در تحقيق حاضر قواعد واژواجي زبان فارسي و رابطه ميان اين قواعد و خط فارسي به تفصيل مورد مطالعه قرار گرفته است.

Since there is not total one-to-one correspondence between Persian graphemes and phonemes, Persian writing system deviates from the ideal one; though literate native speakers of Persian can pronounce out of vocabulary words (OOV words). Knowing Persian morphology (how to break a word into its morphemes) as well as Persian morphophonemic rules and related transliteration rules enables them to pronounce some of out of vocabulary words whose morphemes exist in Persian. The present study focuses on Persian morphophonemic rules and related transliteration rules.