نقش افعال حركتي و سببي در ساخت امر تكريمي از منظر دستوري‌شدگي

Function of motion and causative verbs on creating honorific in grammaticalization perspective

افعال حركتي و سببي ظرفيت بسياري در ايجاد امر تكريمي دارند. مقاله‌ي حاضر در چارچوب رويكرد دستوري‌شدگي نقش اين افعال در ايجاد چنين ساخت‌هايي را بر اساس منابع تاريخي و داستاني و موتور جستجو‌گر گو‍‌گل بررسي نموده است. نتيجه‌ي مطالعه نشان مي‌دهد اين افعال ابتدا با حفظ معناي واژ‌گاني، در وجه امري دستوري مي‌شوند؛ سپس با شركت در ساختار‌هاي زنجيره‌اي فعل و تشكيل يك گزاره‌ي واحد، به نشانگر‌ي كلي براي امر تكريمي تبديل مي‌شوند. اين افعال داراي دو معناي اوليه و ثانويه هستند كه در روند دستوري شدن، معاني خود را از دست مي‌دهند تا به نشانگر كلي امر‌ساز براي امري‌هاي مؤدبانه تبديل شوند. ساخت‌هاي حاصل ابتدا به عنوان كنش امري غير‌مستقيم به كار مي‌روند، سپس به دليل بسامد كاربرد به صورت كنش‌هاي مستقيم‌تري باز‌تعبير مي‌شوند. ‌به‌علاوه بسامد كاربرد افعال حركتي هم در ايجاد الگوهاي امري و هم در تشكيل ساخت‌هاي زنجيره‌اي زايا از افعال سببي بيشتر است.

motion and causative verbs have great capacity in creating honorific. Current article has examined the impact of these verbs on such structure according to historical and fiction sources and Google within the framework of grammaticalization approach. The results show that these verbs maintaining lexical meaning will be grammatical in the imperative mood. Then changed to general indicator for honorific issue with participating in serial verb constructions and forming single proposition. These verbs have two meanings such as primary and secondary which lose their meanings to be changed into a general indicator of imperative for polite imperatives.The resulting structures at first used as indirect imperative action and then interpreted as more direct actions, due to frequency of application. Frequency of application of motion verbs compared with causative verbs creates imperative patterns and forms more productive structures than causative verbs.