بسط بافت هاي معنا محور در گفتمان كلاسي زبان انگليسي به عنوان زبان خارجه: پژوهشي تجربي

Sustaining Meaning-Oriented Contexts in EFL Classroom Discourse: An Experimental Study

پژوهش حاضر بر آن است تا به صورت تجربي برنامه اي را مبتني بر چارچوب بسط بافت معنا محور براي آموزش معلمان اجرا نمايد و تاثير آن را بر ميانگين مدت زمان بافت معنا محور در كلاس هاي زبان خارجه ي انگليسي بررسي كند. بدين منظور، 30 معلم و 300 زبان آموز به طور تصادفي انتخاب شده و به دو گروه آزمايشي و كنترل تقسيم شدند. پس از اطمينان از عدم وجود تفاوت معنادار اوليه بين دو گروه از نظر ميانگين مدت زمان بافت معنا محور، برنامه ي آموزشي مورد نظر براي معلمان گروه آزمايشي اجرا شد. سپس، تعاملات كلاسي همه ي معلمان به مدت سه جلسه فيلم برداري شد و ميانگين مدت زمان بافت هاي معنا محور در هر يك از كلاس ها بر مبناي دقيقه محاسبه و بين دو گروه با استفاده از آزمون تي مستقل مقايسه گرديد. تحليل داده هاي جمع آوري شده نشان داد كه چارچوب بسط بافت معنامحور تاثير معناداري بر مدت زمان اين نوع بافت در گفتمان كلاسي زبان زبان خارجه ي انگليسي داشت.

This study aimed to examine the effect of running a teacher education program informed by meaning-oriented-context (MOC) sustainability framework on the mean lengths of time on such a context in EFL classes. To this aim، 30 teachers and 300 learners were randomly assigned to an experimental and a control group. Upon making sure of no significant initial difference in the mean lengths of time on MOCs between the two groups، the teachers in the experimental group received treatment whereas the teachers in the control group received no treatment. Then، each of the teachers in both groups was assigned a specific unit from a textbook to teach over three sessions. Afterwards، the mean lengths of time on MOCs were measured in minute and compared between the two groups using an independent-samples t-test. Analyses of the data showed a significant effect for MOC sustainability framework in the sense that there was a significant difference in the mean lengths of time on the context between the experimental and control groups after the intervention