مكانيسم هاي توسعه كارآفريني نوپا در ايران در چهارچوب گفتمان اقتصاد مقاومتي

يكي از شاخص هاي پايش تحقق بند اول سياست هاي اقتصاد مقاومتي، توجه به توسعه كارآفريني نوپا در كشور است؛ در واقع، به منظور تحقق سياست هاي اقتصاد مقاومتي نياز به پرورش شركت هاي نوپا و نوآور (استارت آپ ها) احساس مي شود. تحقيق حاضر سازوكار هاي توسعه كارآفريني نوپا در ايران را در چارچوب گفتمان اقتصاد مقاومتي شناسايي مي كند. در همين راستا، با بررسي ادبيات موجود و اقدامات انجام گرفته در اكوسيستم هاي موفق دنيا چون سيليكون ولي، در رابطه با نحوه حمايت از كسب و كارهاي نوپا، و همچنين اقدامات صورت گرفته در كشور، به شناسايي مكانيسم هاي متناسب با موقعيت خاص كشور پرداخته شده است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه جذب و ارزش نهادن بر استعدادهاي موجود در هر منطقه يكي از پيشران هاي اصلي بروز كارآفريني نوپا در بسياري از مناطقي است كه اكوسيستم مناسبي براي كارآفريني هاي نوپا دارند. به منظور توسعه كسب وكارهاي نوپا در كشور، حداقل در مراحل اوليه رشد شركت ها، دولت به عنوان مهم ترين پيشران توسعه كارآفريني بايستي به نحوي از آن ها حمايت كند. ايجاد پارك هاي علم و فناوري، مراكز رشد و مراكز شتاب دهنده كسب و كارهاي نوپا، در كنار مواردي چون اصلاح مقررات، كمك هاي مالي و ارزش گذاشتن بر سرمايه انساني موجود در كشور، از جمله مكانيسم هاي مؤثر بر توسعه كارآفريني نوپا در كشور هستند.