مقايسه ي اثر كوئتياپين و سديم والپروات در درمان مانياي حاد: مطالعه ي مروري

مقدمه: مانياي حاد، بخش خطرآفريني از اختلال دوقطبي است و نياز به درمان مناسب رواني-اجتماعي و دارويي دارد تا از خطرات جدي براي بيماران جلوگيري گردد. در درمان مانياي حاد دوقطبي از داروهاي تثبيت‌كننده‌ي خلق مانند والپروات و آنتي‌سايكوتيك‌هاي آتيپيك نظير كوئيتياپين به صورت تركيبي يا به تنهايي استفاده مي‌شود. اثر كوئيتياپين در تركيب با والپروات سديم در مطالعات مختلف مشخص گرديده اما با توجه به احتمال تداخلات دارويي در مصرف همزمان، لازم است اثر درمان تكي اين دارو نيز مورد بررسي و مقايسه قرار گيرد. هدف اين مطالعه بررسي مروري مقايسه‌ي اثر كوئتياپين و سديم والپروات در درمان مانياي حاد است. مرور مطالعات: با جستجو در پايگاه‌هاي علمي مختلف انگليسي و فارسي تا تاريخ فوريه‌ي 2015 چهار مقاله در اين خصوص يافت شد. بنا بر نتايج اين مطالعات، تفاوت معني‌داري در اثربخشي كوئيتياپين به صورت تك‌دارويي و والپروات سديم در درمان مانياي حاد ديده نشده و هر دو اين داروها موثر واقع شدند، هر چند در برخي مطالعات، اثربخشي كوئيتياپين از والپروات سديم سريع‌تر ظاهر گرديد. نتيجه‌ گيري: درمان تك‌دارويي با كوئيتياپين مي‌تواند به ميزان والپروات سديم در بهبود علايم مانياي حاد موثر باشد و بنا بر برخي مطالعات اثر آن بر بهبودي بيمار، سريع‌تر است.