تاثير مكمل‌دهي سيلي‌مارين بر سطوح سرمي اينترلوكين-6 و پروتيين‌ واكنشگر-C به دنبال يك وهله فعاليت هوازي در مردان سالم

مقدمه و هدف: سيلي‌مارين عصاره استانداردشده دانه‌هاي خار مريم بوده كه داراي ويژگي‌هاي پايداركننده غشا سلولي و تنظيم‌كننده نفوذپذيري سلول است؛ بنابراين هدف از اين مطالعه، تعيين اثر مقادير مختلف سيلي‌مارين بر پاسخ برخي از شاخص‌هاي التهابي در سرم مردان فعال پس از يك وهله فعاليت هوازي بود. مواد و روش‌ها: بدين منظور، 27 مرد فعال در قالب طرح‌ نيمه‌‌تجربي و دوسويه كور در سه گروه همگن 9 نفري؛ مكمل (سيلي‌مارين: 5 و 10 ميلي‌گرم در وزن بدن) و دارونما (دكستروز: 5 ميلي‌گرم در وزن بدن) قرار گرفتند. پس از مكمل دهي 14 روزه، آزمودني‌ها در يك وهله فعاليت هوازي شامل؛ دويدن روي نوارگردان با شيب صفر درجه به مدت 30 دقيقه با شدت 70 الي 75% ضربان قلب ذخيره شركت نمودند. تغييرات شاخص‌هاي مورد مطالعه طي سه مرحله (حالت پايه، پس از دوره مكمل دهي و 24 ساعت پس از فعاليت ورزشي) اندازه‌گيري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مكرر سه در سه (گروه×زمان)، تعقيبي بونفروني و تي مستقل در آلفاي 05/0 بررسي شد. نتايج: يافته‌ها نشان داد كه يك وهله فعاليت هوازي منجر به افزايش معني‌داري شاخص‌هاي التهابي 24 ساعته در تمامي گروه‌ها مي‌شود (001/0P=). در حالي كه، گروه‌هاي مصرف‌كننده سيلي‌مارين (5 و 10 ميلي‌گرم در كيلوگرم وزن بدن) باعث تعديل پاسخ شاخص‌هاي التهابي (IL-6 و CRP) متعاقب يك وهله فعاليت هوازي در مقايسه با گروه شبه دارو شدند (024/0P=). نتيجه‌گيري: چنين مي‌توان نتيجه گرفت كه مصرف كوتاه‌مدت مقادير 5 و 10 ميلي‌گرم در وزن بدن سيلي‌مارين در يك پاسخ وابسته به مقادير موجب كاهش شاخص‌هاي التهابي در مردان فعال متعاقب انجام يك وهله فعاليت هوازي ‌مي‌گردد.

Background and Objective: Silymarin is a standardized extract of the milk thistle seeds that stabilizes cell membranes and regulate cell permeability properties. So, the aim of this study was to determine the effect of different doses of silymarin on some inflammatory indices in serum of active men after one-session aerobic exercise. Materials and Methods: For this purpose, twenty-seven active men in a quasi-experimental and double-blind design were divided into three equal groups of 9 subjects each; supplement (Silymarin: 5 and 10 mg.kg-1) and placebo (Dextrose: 5 mg.kg-1). After 14 days of the supplementation, all subjects were participated in a single aerobic exercise that included; running on the treadmill at the 0% grade for 30 min with an intensity of 70-75% HR reserve. Blood samples were taken at three phases (baseline, after supplementation period and 24 hours after the exercise). Data were analyzed using repeated-measure 3×3 ANOVA (group×time), Bonferroni and independent t-test at ? < 0.05. Results: The findings showed that a single bout of aerobic exercise significantly increases 24-hours inflammatory indices in all groups (p=0.001). However, in comparison with the placebo group, silymarin ingestion groups (5 and 10 mg.kg-1) had lower inflammatory markers (IL-6 & CRP) following one-session aerobic exercise (p=0.024). Conclusion: According to this, it may be concluded that the short-term ingestion of 5 or 10 mg.kg-1 of silymarin could dose-dependent reduce aerobic exercise-induced inflammatory markers in active men.