تحليلي بر «تجلّي خدا» در قرآن

An Analysis of God’s Manifest from the Viewpoint of Quran

«تجلّي» از اهمّ موضوعاتي است كه در ادوار تاريخ، توجّه انديشمندان، به‌ويژه اهل معرفت و متكلّمان را به خود مشغول ساخته است. پيگيري اين موضوع، تأثير بسزايي در مباني معرفتي، باورهاي ديني، حتّي اخلاقي خواهد داشت. با اين نگرش، آيات قرآن، به‌ويژه آية ميقات (الأعراف/143) مورد ارزيابي و تحليل قرار گرفته است. ملاقات حضرت موسي (ع) با خداي سبحان، افتخار تكلّم و هم‌صحبتي با خدا و تمنّاي رؤيت جمال الهي، محور بحث آية مزبور است. همچنين تجلّي قادر متعال بر كوه و مدهوشي حضرت موسي (ع)، نظر مفسّران و پژوهشگران را به خود جلب نموده است. نكات مزبور، نگارندگان را وادار به كاوش كرده است و ديدگاه‌هاي گوناگون، به‌ويژه مسألة «تمنّاي رؤيت» مورد ارزيابي و نقد قرار گرفته است.

especially by scholars of epistemology and discourse. Pursuing this issue will have a great effect in epistemological foundations, religious and even ethical beliefs. With this viewpoint, the verses of Quran, especially Miqat (Surah Al’Araf/143) have been analyzed. The meeting of Moses with God, having the privilege of talking to God and seeing his face is the main point of discussion of this verse. Plus, God’s manifest on a mountain and the fainting of Moses has attracted the attention of notable scholars. These points have made the authors to conduct an investigation to evaluate and criticize different views, especially the issue of Enreaty for Sighting.