بنيادهاي هويت‌مداري زن در آموزه‌هاي مكتب نبوي

Foundations of Woman's Identity in School Teachings of the Holey Prophet

در طول تاريخ، زنان به دليل ناديده انگاشته شدن موجوديت و هويت مستقل آنان از سوي نظام‌هاي اجتماعي حاكم بر جوامع مختلف انساني، همواره در معرض آسيب شخصيتي قرارداشته‌اند كه به مراتب مهم‌تراز آزارهاي جسمي است. هرچند تلاش‌هايي با هدف ارتقاي منزلت و جايگاه زن انجام گرفته، اما به دليل اينكه كمتر احياي شخصيت زن در مركز اين فعاليت‌ها قرار داشته، تحول چنداني در وضعيت اين بخش مهم از جامعة انساني رخ نداده‌است و موقعيت كهتري زنان تداوم يافته‌است. در جريان حركت‌هاي توحيدي كه توجه مضاعف به احياي شخصيت و تأمين استقلال وجودي افراد با هدف برون‌رفت از وضعيت رقّت‌بار و منحط اين جهاني و خدا‌گونه شدن در سرلوحۀ اقدامات رهبران قرار دارد، تأمين احساس امنيت وجودي فارغ از ملاحظات جنسيتي‌ـ در مرد وزن‌ـ يكسان دنبال مي‌شود تا زمينة تجلي حضور كه ويژگي برجستة نوع انسان در فعاليت‌هاي اجتماعي روزمرة است با قاطعيت فراهم آيد. در اين بين، اقدام پيامبر اعظم در مقابله با قرادادهاي اجتماعي زن‌ستيز مرسوم در زمان ظهور خويش كه نه تنها براي جنس زن حقوقي قائل نبود، بلكه اصولاً او را ازدايرة انسانيت بيرون مي‌دانست، گامي بس مهم در راستاي هويت‌يابي زن‌ (اين بخش مهم از پيكرة انسانيت‌) به‌شمار مي‌آيد؛ چه آنكه به مجرد تلاش زنان براي تخطي از اين قراردادها، نوعي جريان سيل‌آساي اضطراب و تشويش به سوي آنان روان مي‌شد كه در عمل انگيزة حضور در عرصة عمومي و يا حتي طرح به عنوان عنصري تأثيرگذار در عرصة خانواده را از ايشان سلب مي‌نمود. بدين سان، تكريم زن در برترين اشكال خود، همچون بوسه بر دستان دختر و يا گرامي داشتن همسر و يا پذيرفتن استقلال اقتصادي زن و... از سوي مردي در منتهاي مردانگي، همچون رسول گرامي اسلام، مسيري را گشود كه در تاريخ، نه تنها زنانگي عيب و نقصي به‌شمار نمي‌آيد، بلكه ماية فخر و مباهات زنان و عامل قوّت قلب و اعتماد به نَفْس وجودي آنان در پيمايش عرصه‌هاي مختلف اجتماعي نيزخواهد بود.

Throughout history, women have always been ignored, and their independent identities have been subject to damages worse than the physical abuse by the social systems governing different societies. Although there have been some attempts to improve the status of women, there has been no significant change in this regard and their inferior status has continued as there has seldom been any attempt focusing on reviving woman’s dignity. During the movement of monotheism, the leaders have paid more attention to the restoration of the personality and independence of people, with the aim of breaking with the deviated and sorrowful status of this world and going toward God. Moreover, feeling secure, in terms of existence, away from being female or male, is being pursued so as to make way for presence which is a prominent feature of human in everyday social activities. Among numerous acts against misogyny, the act of the Prophet (pbuh) in his time against misogynous social contracts was a giant stride forward. Furthermore, if women had wanted to disobey those contracts, they would have faced much anxiety and depression so that they would have lost their motivation in taking part in social activities. Therefore, the prophet (pbuh) was able to pave the way for respecting women in its best way by kissing his daughter’s hand, respecting his wife, accepting economic independence of the women, etc. This proved that not only should not woman be looked down, but also they should be looked up so as they will be able to take part in social activities more confidently.