مفاهيم نقش ملي و تحليل سياست خارجي؛ سياست خارجي ايران در قبال اسرائيل در فاصلۀ سال هاي 1332-1327

NATIONAL ROLE CONCEPTIONS an‎d FOREIGN POLICY ANALYSIS; IRAN'S FOREIGN POLICY TOWARD ISRAEL BETWEEN 1948-1953

شناخت «رفتار سياست خارجي» راهي است به‌سوي فهم مسائل عملي در عرصۀ روابط بين‌الملل. در اين زمينه، پژوهش پيش‌رو بر آن است تا در چارچوب نظريۀ «نقش سياست خارجي»، تبيين نويني از چرايي و چگونگي تغيير رفتار ايران در قبال اسرائيل، در دو مقطع تاريخي 1330-1327 و 1332-1330 ارائه ‌دهد. دولت «محمد‌ساعد مراغه‌اي» در سال 1328 اسرائيل را به‌صورت دوفاكتو به رسميت شناخت، اما دولت «محمد مصدق» در سال 1330كنسولگري ايران در بيت‌المقدس را تعطيل كرد. سؤال اصلي پژوهش چرايي اين تغيير رفتار است؟ فرضيۀ پژوهش در پاسخ به اين پرسش، متأثر از فرضيۀ اصلي نظريۀ نقش، تغيير رفتار ايران در مواجهه با اسرائيل را ناشي از دگرگوني مفاهيم نقش ملي سياستگذاران ايراني مي‌داند. براي تبيين اين فرضيه توالي علّي رويدادهاي تاريخي‌اي بررسي مي‌شود كه مفاهيم نقش ملي سياستگذاران ايراني در قبال اسرائيل را شكل دادند.

Identifying and explaining "foreign policy behavior" is a way to understand the practical issues in international relations. Therefore, this study aims to provide a new expression of why and how to change the behavior of the Iranian foreign policy toward Israel in historical intervals of 1948-1951 and 1951-1953, by searching first-hand sources, within the framework of the theory of "foreign policy role”. "Mohammadsaed Maraghei" administration recognized Israel on a de facto basis in 1949, but Mohammad Mossadegh closed the Iranian consulate in Jerusalem in 1951. The main research question is why this change in behavior happened? Based on the main hypothesis of the role theory, foreign policy behavior of the government arises from "concepts of policy makers' national role" and variations of those concepts led to behavior changes in foreign policy. The hypothesis of this study is also affected by the above-mentioned assumptions, the change of Iran's behavior in the face of Israel was caused by the change of concepts of Iranian policy makers' national role. For research hypotheses, the sequence of historical events which formed the concepts of Iranian policy makers' national role toward Israel, has been examined by using the "tracking process".