الگوي فعاليت جسماني در زنان نخست‌زا مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيد مصطفي خميني

مقدمه و هدف: فعاليت جسماني در دوران بارداري اثرات سودمندي بر سلامتي مادر و جنين دارد. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين الگوي فعاليت جسماني در زنان باردار نخست زا مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيد مصطفي خميني انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي تحليلي بر روي 268 زن باردار نخست زا در بيمارستان مصطفي خميني انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه‌ي استاندارد فعاليت جسماني در بارداري بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 16 و با آزمونمن ويتني و ضريب همبستگي اسپيرمن تجزيه وتحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد فقط 36/2 درصد از زنان باردار، مدت‌زمان پياده‌روي مطلوب و مطابق راهنما داشتند. كار در منزل كه عمدتاً به شكل فعاليت‌هاي در حالت نشسته است درصد قابل‌توجهي از فعاليت‌هاي روزانه‌ي افراد مورد مطالعه است (60/2±34/7) و مدت‌زمان فعاليت‌هاي ورزشي كمترين مدت‌زمان فعاليت‌هاي روزانه آنان است (0/08 ± 0/14 روز/ساعت). عمده فعاليت‌هاي مادران از نوع فعاليت‌هاي سبك و بي‌تحرك است. زايمان به‌صورت طبيعي 30/6 درصد از كل زايمان‌ها بود. مقدار وزن‌گيري در 58/6% افراد بيش‌ازحد توصيه شده بود. ارتباط معناداري بين فعاليت جسماني و ورزشي با نوع زايمان مشاهده شد. افرادي كه پياده‌روي بيشتري داشتند، احتمال زايمان طبيعي بيشتري هم داشتند (0/03= P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه از اثرات مثبت فعاليت جسماني در بارداري حمايت مي‌كند. لذا با توجه به اقبال كم از طرف خانم‌هاي باردار، راهكارهاي مناسب از طرف مراكز ذيربط از جمله دانشگاه‌ها و مراكز مراقبت بارداري لازم است.

Background and Objective: Physical activity during pregnancy is one of the factors that have beneficial effects on the health of the mother and fetus. This study aimed to determine the pattern of physical activity in nulliparous pregnant women referred to Shaheed Mostafa Khomeini hospital. Materials and Methods: This study was an analytical cross-sectional study that was conducted on 268 healthy nulliparous women in Mostafa Khomeini hospital. The survey tool was a standard questionnaire of physical activity during pregnancy. Data were analyzed using SPSS software (version 16). Results: Only 36.2% of cases had walking pattern in accordance to the guidelines. A significant percentage of the daily activities of the subjects involved house work, mainly in the form of sitting activities (7.34 ± 2.60). The average time spent on sports activities was their least daily activity (0.14 ± 0.08 day/hour). Major activities of mothers were light and inactive. Generally, normal delivery was 30.6% of all deliveries. In 58.6% of subjects, weight gain during pregnancy was greater than recommended rate. There was a significant relationship between the type of delivery and physical activity and sport, so that those who had more walking had a higher probability of normal delivery (p= 0.03). Conclusion: The results of this study support the positive effects of physical activity during pregnancy. However, due to its low popularity in the pregnant women, the appropriate approach is required from relevant institutions including universities and pregnancy care centers.