تحليل معماي صرف سهام و بررسي مشكلات تخمين ضريب ريسك گريزي در بازار سهام تهران

Analysis of Equity Premium Puzzle and Study of Pitfalls in Estimating the Coefficient of Relative Risk Aversion in Tehran Stock Exchange

مدل هاي استاندارد بر اساس مصرف در قيمت گذاري بازده هاي دارايي موفق ظاهر نشده اند. در پژوهشي مهرا و پرسكات (1985)، با استفاده از مدل مصرف استاندارد، وجود معماي صرف سهام را اثبات كردند. مباني نظري اقتصاد مالي تاكنون در تلاش فراهم نمودن راه حلي قانع كننده براي اين معماي مشهور بوده است. در مقابل اين مباني نظري كه به صورت عمده به ايالت متحده اختصاص دارد، مطالعه حاضر به-سادگي اين معما را در چارچوب مدل مهرا (2003) براي بازار سهام تهران و دوره زماني 1371-1393 به-صورت فصلي انعكاس مي دهد. از يك سو برآوردهاي حاصل از مدل، وجود معما را در بازار سهام تهران تاييد مي كند و منجر به برآوردي جديد و عجيب از ضريب ريسك گريز نسبي در بازار سهام تهران مي شود. از سوي ديگر ادعا شده است، فرض هاي اصلي مدل مصرف، انتخاب دارايي بدون ريسك و محدوديت تعداد داده ها موانعي در استحكام برآورد ضريب ريسك گريز نسبي ثابت در بازار سهام تهران است.

Standard consumption-based models typically fail in pricing asset returns. In a famous seminal paper، Mehra and Prescott (1985)، using a standard consumption model، prove the presence of equity premium puzzle. It has being tried to find an appropriate solution to the well known puzzle in financial economy literature. In contrast to this literature، which mainly focuses on the United States data، this study is simply intended to examine the existence of the puzzle based on Mehra framework (2003) in Tehran Stock Exchange and the period of 1992-2014. The estimations derived from Model confirm that the puzzle exist and it leads to the new and odd result of relative risk aversion coefficient in Tehran stock market. On the other side، we claim that the key consumption model assumptions، the choice of a proper riskless asset and the lack of data، generate obstacles in finding robustness in the estimations of the CRRA coefficients، in Tehran stock market.