بررسي اثر بخشي مدل همكار آموزشي برمهارت باليني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي بوشهر

Effect of Clinical Teaching Partner Model on clinical skills in nursing students of Bushehr University of Medical Sciences

مقدمه: آموزش باليني يكي از اجزاي اصلي برنامه هاي دانشجويان پرستاري است. عدم كسب مهارت هاي باليني لازم درزمان تحصيل ارايه خدمات پرستاري با كيفيت را در آينده شغلي دانشجويان پرستاري با مشكل مواجه مي نمايد. نظر به اينكه مدل همكار آموزشي به عنوان يك الگوي آموزش باليني شناخته شده مي باشد؛ اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي مدل همكار آموزشي برمهارت باليني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي انجام شده است. روش مطالعه: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي شاهد دار است. چهل و پنج دانشجوي ترم 5 پرستاري به صورت سرشماري تحت دو شيوه آموزش باليني متفاوت در بيمارستان شهداي خليج فارس بوشهر در سال 1394 مورد مداخله قرار گرفتند. چهل و پنج دانشجوي پرستاري با تخصيص تصادفي ساده به دوگروه كنترل(22نفر) وآزمون(23نفر) تقسيم شدند. قبل و بعد از مداخله مهارت هاي باليني دانشجويان با استفاده از ابزار محقق ساخته كه روايي و پايايي آن بررسي گرديد انجام پذيرفت. به منظور تجزيه و تحليل داده ها، از روشهاي آمار توصيفي و استنباطي شامل آزمون مجذور كاي دو، تست دقيق فيشر، من ويتني يو، واريانس يك طرفه و آزمون t و با استفاده از نرم افزارspss.ver18 انجام شد. يافته ها: بين دو گروه آزمون وكنترل از نظر مهارت هاي باليني در حيطه هاي وظايف پرستار سيركولر، وظايف پرستار اتاق بهبودي، و رعايت كنترل عفونت و استريلزاسيون اختلاف معناداري وجود داشت (p < 0/05). بين دو گروه كنترل وآزمون از نظر مهارت هاي باليني وظايف پرستاراسكراب تفاوت معناداري مشاهده نشد(p=0/058). نتيجه گيري: نظر به افزايش مهارت هاي باليني دانشجويان پرستاري مورد مطالعه در روش مدل همكار آموزشي، ميتوان بيان داشت؛ اين مدل روشي مناسب در فرايند آموزش مهارتهاي باليني به دانشجويان پرستاري است. بر اين اساس به كار گيري مدل همكار آموزشي به منظور بهره مندي بيشتر از تجربيات، حضور مستمر در كنار دانشجويان و دانش عملي پرستاران باليني در هر بخش براي ارايه آموزش مهارتها به دانشجويان پرستاري توصيه ميشود.

 Introduction: Clinical training is one of the main components in nursing students programs. The lack of clinical skills during academic study providing of nursing care with quality will be difficult for future job in nursing students. Due to Clinical Teaching Partner Model is known as clinical training pattern this study aimed to evaluate the effectiveness of Clinical Teaching Partner Model on clinical skills in nursing students of Bushehr University of Medical Sciences. Method: This is a quasi-experimental study. Forty five of fifth semester nursing students were intervene by Census under two different clinical teaching methods on the Persian Gulf Martyrs Hospital of Bushehr in 1394. Forty five nursing students by simple random allocation assigned to two groups as control (n = 22) and test (n = 23) groups. Before and after the training period, studentsʹ clinical skills evaluated with a questionnaire. Face and content validity of the questionnaire were assessed. In order to analyze the data, descriptive and inferential statistics such as: chi square test, Fisher exact test, Mann-Whitney U, variance t test was performed by using software spss.ver18. Findings: Between the experimental and control groups in terms of clinical skills in the areas of duties of circular nurse, duties of recovery nurse, infection control and sterilization there was a significant difference(p<0/05). Between the experimental and control groups in terms of duties of circular nurse was not significant difference (p=0/058). Conclusion: Due to the increased skills of nursing students in Clinical Teaching Partner Model in this study, it is concluded this model is an appropriate method for clinical training to nursing students. Accordingly, the use of Clinical Teaching Partner Model in order to more benefit the experience, Constant presence alongside students and Practical knowledge of nurses in every ward is recommended for skills training to nursing students.