بررسي تاثير عوامل محيطي معنويت گرايي بر ميزان تعارضات سازماني كاركنان (مورد مطالعه: واحدهاي فرهنگي اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي استان ايلام)

The Effect of Spirituality Environmental Factors on Organizational Conflict (Case Study: Cultural Units of the Ministry of Culture and Islamic Guidance of Ilam province)

هدف اين پژوهش، بررسي تأثير عوامل محيطي معنويت ­گرايي بر ميزان تعارضات سازماني كاركنان است كه با روش توصيفي- همبستگي انجام شده است. جامعۀ آماري آن را، كليۀ كاركنان واحدهاي فرهنگي زيرمجموعۀ ادارۀ فرهنگ و ارشاد اسلامي استان ايلام به تعداد 1900 نفر تشكيل داد كه 320 نفر از آنان با استفاده از فرمول كرجسي و مورگان و به صورت تصادفي، انتخاب شدند. يافته­ ها نشان داد كه بين معنويت‌گرايي و تعارض سازماني با ضريب 0/82- همبستگي قوي معناداري وجود دارد؛ به عبارتي هرچه معنويت‌گرايي در اين سازمان بيشتر باشد، ميزان تعارضات سازماني كاهش مي‌يابد. بين مؤلفه‌هاي معنويت ­گرايي (محيط فرهنگي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي) و تعارض سازماني نيز همبستگي معناداري وجود دارد؛ به عبارتي هرچه تأثير مؤلفه‌هاي معنويت‌گرايي در سازمان بيشتر باشد، ميزان تعارض كاهش مي‌يابد.

The purpose of this study was to investigate the effect of spirituality factors on the level of organizational conflicts among employees, which was conducted by descriptive-correlational method. The statistical population of this study, all the staff of the cultural units of the Islamic Culture and Guidance Office of Ilam province, comprised 1900 people, 320 of whom were selected randomly using the Krejci and Morgan formulas. Results showed that between spirituality and organizational conflict by a factor of -0.82 there is a significant correlation; in other words, what is more spirituality in the organization, the organizational conflict is reduced. Between elements of spirituality (cultural, political, social and economic) and there is a significant correlation organizational conflict; in other words, the more the pathology of spirituality in the organization, the less the conflict will be.