رابطه ابعاد هوش معنوي با كاهش فرسودگي شغلي

the Relationship between Dimensions of Spiritual Intelligence and Reducing Job Burnout

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه هوش معنوي با فرسودگي شغلي صورت گرفته است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه گردآوري داده‌ها پيمايشي از گروه پژوهش‌هاي توصيفي است. جامعه آماري تمام كاركنان شاغل در كميته امداد امام خميني (ره) شهر تهران به تعداد 260 نفر است كه تعداد نمونه آماري به‌دست آمده 80 نفر مي‌باشند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه هوش معنوي ارائه شده توسط بديع و همكاران (1389) و پرسشنامه فرسودگي شغلي است. به منظور تحليل داده‌ها از آزمون تي تك نمونه و آزمون‌هاي ميانگين دو جامعه و تحليل واريانس و آزمون همبستگي پبرسون به وسيله نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميان هوش معنوي و فرسودگي شغلي رابطه منفي و معناداري وجود دارد، به عبارت ديگر، چنانچه هوش معنوي كاركنان افزايش پيدا كند، فرسودگي شغلي آنان كاهش پيدا مي‌كند.

The present study was conducted to investigate the relationship between job burnout and spiritual intelligence. In terms of purpose the study is practical and in terms of data collection methods is survey and it is a descriptive research. The statistical population is consist of all employees at Tehran's Imam Khomeini Relief Committee who are 260 persons and number of sample is 80. The tool of data collection is questionnaire of spiritual intelligence and questionnaire of job. For analyzing the collected data following test were used: one sample T-test, tests of two sample means, analysis of variance and Pearson correlation test. Research findings showed, which indicates that there are a significant negative relationship between job burnout and spiritual intelligence. In other words, if the spiritual intelligence of employees increase, job burnout will be reduced.