عنوان مقاله :
نقد اجتماع‌گرايانۀ ليبراليسم
عنوان به زبان ديگر :
THE COMMUNITARIAN CRITIQUE OF LIBERALISM
پديد آورندگان :
شجاعيان، محمد پژوهشگاه حوزه و دانشگاه -گروه علوم سياسي
كليدواژه :
اجتماع‌گرايي , زمينه‌گرايي , عدالت , فلسفة سياسي , ليبراليسم
چكيده فارسي :
اجتماع‌گرايي به‌عنوان گفتمان رقيب و منتقد ليبراليسم، يكي از مهم‌ترين مضامين فلسفة سياست در دهه‌هاي اخير بوده است. ضعف ساختارهاي سنتي اجتماع مانند خانواده، كليسا و مدارس، افزايش چشمگير طلاق و تولدهاي نامشروع، گسترش اديان نامتعارف، افزايش استعمال مواد مخدر و افزايش ناگهاني بي‌سوادي در كشورهاي غربي، از مهم‌ترين زمينه‌هاي اجتماعي شكل‌گيري اجتماع‌گرايي بوده است. اجتماع‌گرايي با كمك مباني فلسفي ويتگنشتاين دوم انتقادات تأثيرگذاري در آراي انديشمندان ليبرال معاصر وارد كرده است. پرسش اصلي اين مقاله اين است كه مهم‌ترين نقد اجتماع‌گرايان بر ليبراليسم چيست؟ فرضيه اين است كه نقد تلقي ليبرال از فرد، مهم‌ترين انتقادي است كه اجتماع‌گرايان از ليبراليسم كرده‌اند و نقدهاي ديگر در نهايت به همين انتقاد رسيده است. انسان غيرموقعيت‌مند، فردگرايي غيراجتماعي، جهانشمول‌گرايي، ذهني‌گرايي و بي‌طرفي مهم‌ترين مواضع ليبراليسم است كه اجتماع‌گرايان آن را نقد كرده‌اند. اجتماع‌گرايان معتقدند فرد را نمي‌توان بدون در نظر گرفتن زمينه و متن فرهنگي و اجتماعي‌اي تصور كرد كه فرد خود بخشي از آن است. همان‌گونه كه زبان و فلسفه زمينه‌محوراست، فرد نيز در زمينه‌هاي بسيار متفاوت فرهنگي تبيين و تعريف مي‌شود. بنابراين، نمي‌توان براي آن ويژگي‌هاي جهانشمول ارائه كرد. اجتماعي بودن «خود» موجب مي‌شود نتوان آن را از ويژگي‌هايش جدا كرد و قواعدي بي‌طرف و غيرمرتبط با برداشتي از خير براي بنا نهادن اجتماعات سياسي ارائه كرد. سياست و سعادت از نظر اجتماع‌گريان بر خلاف ليبرال‌ها، تفكيك‌ناپذيرند.
چكيده لاتين :
Communitarianism as a competition and critical discourse of liberalism has been one of the most important contexts of ethical and political philosophy in the recent years. The weaken of traditional forms of community such as family and increasing of divorce and decline of families, expanding the uncommon religion and the taking drug in the Western countries had been the social backgrounds of this discourse. Communitarinism by the principle of second Wittgenstein critics the belief of the contemporary liberal theorists. Unsutiated conception of human being, a socialindiv idualism, universalism, objectivism and ethical neutrality are the main liberals’ positions rejected by the communitarian theorists. The central and substantive point of this critique is the liberal conception of human nature that so much of controversial positions refer to it.
