ارتباط تاب آوري تحصيلي و فرسودگي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم

Academic Resilience and Burnout Relationship of the Student of Qom University of Medical Sciences

زمينه و اهداف: فرسودگي تحصيلي عمده‌ترين پيامد استرس است و در مقابل، تاب‌آوري تحصيلي انعطاف‌پذيري و سازگاري از عوامل استرس‌زا هستند. به نظر مي‌رسد تاب‌آوري يكي از مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار در فرسودگي است. در اين مطالعه ارتباط تاب‌آوري تحصيلي و فرسودگي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم بررسي شد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، 260 دانشجو از ليست كليه دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم كه جامعه آماري پژوهش حاضر را تشكيل مي‌دادند به صورت تصادفي منظم در سال 1395 انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه فرسودگي تحصيلي ماسلاچ و پرسشنامه تاب آوري تحصيلي ساموئلز بود. داده‌ها در نرم‌افزار آماري SPSS 16 تجزيه‌وتحليل شد. سطح معني‌داري 05/0 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره فرسودگي تحصيلي14/87±34/32 و ميانگين نمره تاب آوري تحصيلي در اين مطالعه 12/23± 103/30 بود. زماني كه متغيرها در مدل رگرسيون چند متغيره به روش ENTER وارد شدند تحصيل در رشته بهداشت عمومي افزايش فرسودگي تحصيلي 9/73برابري را به دنبال داشت (63/04-1/50=95%CI 9/73=OR). مثبت نگري به ميزان 20 درصد (0/91-0/71 = 95%CI0/80=OR) و داشتن مهارت‌هاي ارتباطي 5 درصد (99/0-91/0= 95%CI0/950=OR) در كاهش فرسودگي تحصيلي نقش داشت. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين مطالعه دانشجويان تاب‌آور، آسيب‌پذيري كمتري در مقابل فرسودگي تحصيلي دارند. بنابراين تقويت اين متغير در دانشجويان علوم‌پزشكي كه در معرض فرسودگي تحصيلي قرار دارند، سبب بهبود عملكرد تحصيلي آنان مي‌شود.

Background and aim: The main result of stress is academic burnout and academic resilience is flexibility and adaptability against stressors. It seems resilience is one of the most important influential factors on burnout. In this study the relation of academic resilience and burnout was investigated among the students of Qom University of Medical Sciences. Method: In this cross-sectional study, 260 students were selected randomly in year 2016, from the list of all students of Qom University of Medical Sciences who were the statistical population of this study. Maslach academic burnout and Samuels academic resilience questionnaires were used to collect data. Data were analyzed by SPSS software version 16. The significance level was 0.05 p. Results: In this study, the mean score of academic burnout was 34.32 ±14.87 and the mean score of academic resilience was 103.30 ±12.23. When variables were into multivariate regression model by ENTER, study in public health field had an increase in academic burnout by 9.73 (OR=9.73 95% CI=1.50-63.04). Optimism by 20% (OR=0.80 95% CI=0.71- 0.91) and communication skills by 5% (OR=0.95 95% CI=0.91- 0.99) had an effective role in academic burnout reduction. Conclusion: According to the results, resilient students had less vulnerability against academic burnout. So, the amplification of this variable among medical science students who are exposed to academic burnout can improve their academic performance.