انواع استحاله هاي انساني در افسانه هاي مكتوب سيستان و بلوچستان

پيكرگرداني تغيير ماهيت ظاهري يا توانايي هاي دروني قهرمانان اساطير و موجودات افسانه اي است كه گاه با دگرگوني هاي ظاهري همچون تبديل جماد به حيوان، انسان به حيوان يا بالعكس، انسان به فرشته و ... نمود پيدا مي كند و گاه بدون تغيير ظاهر، قهرمان به قدرت ماوراءالطبيعي دست مي يابد و از حوزه توانايي هاي ذاتي خويش پا فراتر مي نهد. اين دگرگوني ها يا همان پيكرگرداني ها مهم ترين عامل شگفت زايي در اساطير، افسانه ها و قصه هاي عامه هستند و نقش بسزايي در تاثير گذاري، ايجاد هيجان و جذب مخاطب دارند. هدف پژوهش حاضر بررسي افسانه هاي بومي مكتوب استان سيستان و بلوچستان از منظر كاركرد هاي پيكرگرداني و مسخ است و با توجه به تنوع پيكرگرداني هاي مشهود و گستردگي موضوع، اين مقاله فقط به بررسي انواع استحاله هاي انساني اختصاص يافته است كه در آن انسان به حيوان، جماد، گياه، موجود ماورائي، طبيعت و انسان دگرديسي مي يابد يا بدون تغيير ماهيت انساني، توانايي هاي خارق العاده به دست مي آورد. با بررسي هاي انجام شده درمجموع، از 157 افسانه مكتوب اين استان در 23 افسانه، استحاله هاي انساني وجود دارد. بيشترين پيكرگرداني هاي انساني از نوع استحاله انسان به حيوان و سفرهاي شگفت انگيز است و استحاله انسان به انسان و استحاله انسان به موجود ماورائي در هيچ يك از افسانه ها ديده نشده است. نگارندگان تلاش دارند با تحليل افسانه هاي مكتوب استان سيستان و بلوچستان دلايل شاخص ترين انواع استحاله هاي انساني و همچنين كاركرد و نقش اين پيكرگرداني ها را در افسانه هاي بومي اين منطقه بيان كنند.