مدل نورديك و دولت هاي رفاهي اروپا

THE NORDIC MODEL an‎d THE EUROPEAN WELFARE STATES

تجربيات دولت هاي عضو اتحادية اروپا در طرح و اجراي سياست‌هاي تامين اجتماعي، عمدتاً در قالب چهار مدل اصلي با نام هاي مدل آنگلوساكسون، مدل كانتينتال، مدل مديترانه‌اي (يا جنوبي) و مدل نورديك مورد بحث و بررسي قرار مي‌گيرد. بررسي ها نشان مي‌دهد مدل تامين اجتماعي نورديك با تحميل كمترين هزينه به منابع بخش عمومي قادر به تامين سطحي از رفاه و عدالت اجتماعي براي مردم ساكن در كشورهاي نورديك بوده كه از نظر كيفيت هم طراز با مدل تامين اجتماعي بسيار پرهزينه‌تر كانتينتال است. اما عدم تجانس‌هاي اجتماعي و فرهنگي، دليل اصلي غير قابل اجرا بودن بسياري از الگوهاي اجتماعي به اجرا در آمده در كشور‌هاي كم جمعيت نورديك در كشورهاي پرجمعيت‌تر اروپايي است.

The national welfare state systems of the European countries are usually grouped and studied in four different social policy models: Anglo-Saxon, Continental, Mediterranean and Nordic. Economic analysis sponsored by the European Commission, suggest that the Nordic model with high spending on social security and high taxes, little job protection but high employment security has been as successful as the Continental model at both providing welfare & preventing poverty with relatively less burden on public spending, but what has worked for miniature Nordic states is not expected to easily work for much larger and far less homogeneous cultures and societies in the rest of the Europe.