انقلاب ايران و ژئوكالچر مقاومت در سياست بين الملل (2011-1979)

IRAN’S REVOLUTION an‎d GEO-CULTURE OF RESISTANCE IN INTERNATIONAL POLITICS (1979-2011)

تحولات سياسي خاورميانه در فوريه 2011 گسترش يافت. اين امر به پايان حكومت بن علي در تونس، مبارك در مصر و علي عبدالله صالح در يمن منجر شد. در شرايط جديد نشانه هاي فرهنگي و هويتي از جايگاه و نقشي محوري تر برخوردارند. بازيگران حاشيه اي معادله قدرت در مركز را دگرگون كرده و جلوه هاي وستفاليايي قدرت و حاكميت كاركرد خود را از دست داده اند. در محيط جديد بين المللي هويت فراتر از عصر اثبات گرايي و خردگرايي كلاسيك نقش ايفا مي كند. در اين شرايط، جلوه هايي از دگرگوني هاي ژئوكالچريك در محيط هاي منطقه اي شكل گرفته كه زمينه هاي تعارض نيروهاي مختلف را عليه يكديگر فراهم آورده است. در اين فضا مي توان به مؤلفه هايي همانند ژئوپلتيك مقاومت اشاره داشت. اين روند به منزله رويارويي مقاومت ناشي از هويت با الگوهاي مبتني بر سياست حفظ وضع موجود محسوب مي شود.

Political developments in The Middle east expanded in February 2011 and led to the fall of Ben Ali’s regime in Tunisia, Mobarak in Egypt and Ali Abdollah Salleh in Yemen. In this new conditions, cultural and identity symbols found more pivotal roles and places. Marginal players changed the power equation in the center, and Westphalian features of power and authority lost their functions. In this new international climate , Identity acts more importantly than that of classical age of positivism and rationalism .Therefore, some aspects of geo-cultural changes that formed in the regional fields , have caused struggle between different forces . In this climate, some factors such as geo - politics of resistance are to be mentioned .The process means an emergence of confrontation between resistance rooted in identity, and models based on attempts to save status quo politics.