مقايسه ميزان pH بزاق تجمعي افراد ديابتي مراجعه كننده به مركز ديابت دانشگاه شهيد صدوقي يزد و افراد غيرديابتي

Comparison of Salivary pH in Diabetic Patients Referring to Diabetes Center of Shahid Sadoughi University of Medical Sciences with Non-Diabetic Controls

مقدمه: ديابت داراي عوارض دهاني گسترده اي است كه آن را مي توان به تغييرات خواص بزاق نسبت داد. در اين مطالعه به بررسي ميزان pH بزاق تجمعي افراد ديابتي مراجعه كننده به مركز ديابت دانشگاه شهيد صدوقي يزد و افراد غيرديابتي پرداخته شده است. روش بررسي: مطالعه حاضراز نوع مورد- شاهد مقطعي بود كه برروي 60 نفر(دو گروه 30 نفره ديابتي نوع 2 و غير ديابتي) انجام شدكه 2 نفر از افراد گروه مورد مطالعه به دليل عدم همخواني pH بزاقشان باكاغذ مطالعه از مطالعه خارج شدند. از افراد مورد مطالعه در حالي كه حداقل 2 ساعت قبل چيزي نخورده و نياشاميده بودند و سيگار هم نكشيده بودند. نمونه گيري از بزاق انجام شد، سپس با كاغذ pH سنج مدرج از 5/5تا 8 pH نمونه هاي بدست آمده سنجيده شد سپس نمونه FBS افراد نيز بلافاصله گرفته شد. داده هاي دو گروه جمع آوري شد و آناليز آماري داده ها به روش t-test و mann-whitney و spearman correlation و با كمك نرم افزار 16SPSS محاسبه شد. نتايج: ميانگين pHگروه مورد و شاهد به ترتيب 57/0±11/6 و 64/0±66/6 بود كه در افراد ديابتي به طور معني داري از گروه شاهد پايين تر بود(001/0= pvalue). دو گروه از لحاظ سني تفاوت معني دار آماري داشتند(034/0pvalue=). ولي حتي وقتي با آزمون كوواريانس كنترل سن انجام شد باز هم ارتباطPH بزاق و FBS معني دار شد(007/0pvalue=). نتيجه گيري: pH بزاق تجمعي افراد ديابتي از گروه غيرديابتي كمتر بود و داراي رابطه معكوس با ميزان FBS بود(031/0pvalue=)

Introduction: Diabetes mellitus has extensive oral consequences which could be referred to changes of saliva properties. The purpose of this study was to compare the pH of un-stimulated whole saliva between diabetic patients that referred to diabetes center of Yazd Shahid Sadoughi university and non- diabetic persons. Methods: In this Case- control study، the population consisted of 60 persons in 2 groups: Thirty diabetic patients(type 2) and 30 non-diabetic persons. Two patients of case group were excluded from study due to inconsistency of their salivary pH and pH paper. Sampling from saliva was performed after 2 hours of abstinence from eating and smoking. Then pH of samples was measured by the pH paper that was scored from 5.5 to 8. After that blood sample was taken for measuring FBS. Data from 2 groups was analyzed using t-test، Mann-Whitney test and Spearman correlation by SPSS software(ver. 12). Results: Mean pH in case and control groups was 6.11 ±0.57 and 6.66±0.64، respectively. The results showed that pH of un-stimulated whole saliva in diabetic patients was significantly lower than control group(P=0.001). Conclusion: pH of un-stimulated whole saliva in diabetic patients was lower than non-diabetic persons and pH of un-stimulated whole saliva had a reverse relationship with FBS(P=0.031).