عنوان مقاله :
بحثي در سياست گذاري فرهنگي
پديد آورندگان :
وحيد، مجيد دانشگاه تهران
كليدواژه :
سياستگذاري فرهنگي , مدل , مرجعيت بين المللي , نظريه
چكيده فارسي :
در اين مقاله مقوله سياست گذاري فرهنگي در چارچوبي معطوف به نظريه، مدل و مرجعيت مورد توجه قرار مي گيرد. در بعد نظري عرضه داشت هاي دو جريان بزرگ جامعه شناسي (جامعه شناسي سازمان ها و جامعه شناسي ساختار گراي تكويني ) با يكديگر مقايسه مي شوند. اين دو جريان به ترتيب برداشت هايي انتقادي و در عين حال مثبت، و مبتني بر سوءظن و منفي از مداخله دولت در سياست هاي عمومي و به تبع آن سياست هاي فرهنگي را پيش رو مي گذارند. در زمينه مدل، سه مدل سياست گذاري فرهنگي مرتبط با سه كشور ايران، فرانسه و ايالات متحده آمريكا موضوع بحث واقع مي شود. اين سه كشور را مي توان از دولت حداقل تا دولت حداكثر مورد طبقه بندي قرار داد. در خصوص مرجعيت، بر شكل گيري مرجعيتي بين المللي در ارتباط با سياست هاي فرهنگي تاكيد مي شود. چنين مرجعيتي برخي مدل هاي سياست گذاري را با چالش‌هايي اساسي رو به رو مي كند.
چكيده به ساير زبانها :
Cet article représente une structure tripartite. La première partie, consacrée à la question de la théorie, est l’endroit de l’analyse de la contribution des courants sociologiques de M. Crozier et de P. Bourdieu à l’étude de l’Etat en action. Dans la deuxième partie, l’attitude de trois pays vis-à-vis des politiques culturelles sera mise en lumière. Nous pensons que la R.I. d’Iran, la France et les Etats-Unis d’Amérique représentent trois modèles en la matière qui se diffèrent les uns des autres sur des points essentiels. Enfin, la dernière partie nous procure l’occasion de mettre l’accent sur la formation d’un référentiel international en matière des politiques culturelles – préservation et promotion de la diversité culturelle – qui ne manquera pas à mettre certains modèles des politiques culturelles face à des défis substantiels.
