سايبر ديپلماسي در محيط هوشمند نوين رسانه‌اي

Cyber Diplomacy in New Smart Media Space

سايبر ديپلماسي از بسياري جهات ساختاري است كه در قرن 21 اين پتانسيل را دارد كه شرايط آشتي ميان ايدئاليسم و سياست‌هاي واقع‌گرايانه سنّتي را فراهم آورد. البته بسياري از رهبران و مقامات رسمي هنوز با واقعيت‌هاي نوين ارتباطات جهاني و محيط هوشمند نوين رسانه‌اي تطبيق نيافته‌اند. كارشناسان سياست خارجي، افسران اطلاعاتي، مأموران سرّي و ديپلمات‌ها بسياري از كاركردهاي سنّتي خود را به روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها واگذار كرده‌اند. واقعيت اين است كه ديگر بدون حضور فعال در رسانه‌ها و محيط سايبر و هوشمند نوين رسانه‌اي، برنامه‌ها يا مقامات ديپلماتيك و سياسي ديگر بختي براي كسب حمايت وسيع ندارند. در مقالة پژوهشي حاضر ضمن بررسي ضرورت‌ها، ظرفيت‌ها و منافع حاصل از كاربست سايبر ديپلماسي، آنچه مسلم است سايبرديپلماسي هر لحظه بيش از پيش براي پيشروي سياست خارجي و جريان‌هاي ديپلماتيك، غيرقابل اجتماب و حياتي ‌شد و توان آن را دارد كه در طولاني مدت، به موقعيت كانوني و محوري در جعبة ابزار ديپلماسي دست يابد. در محيط هوشمند نوين رسانه‌اي، به بررسي چالش‌هاي ديپلمات‌ها و دستگاه سياست خارجي و ديپلماتيك كشورها در مواجهه با اين نوع ديپلماسي مي‌پردازيم

Cyber diplomacy has the capacity to make a connection between idealist and realistic traditional politics. However, most leaders and policy makers in many countries have not adapted themselves to the new realities in global communications as well as new smart media. Foreign policy experts, Emissaries and Diplomats have tried to transfer some of their traditional functions to the media. Indeed, without media and new media, the plans of politicians and diplomatic officials never are vastly supported by the public. This paper is tried to review the requirements, capabilities and benefits of the cyber diplomacy in the new media as well as it investigates the diplomats challenges , foreign policy between the countries when they confront with this kind of policy