حمـايت از حـرمت اشخـاص در برابـر آزادي بيـان

Dignity of Individuals and Freedom of Speech

يكي از موضوعات مناقشه ­آميز دربارة حدود آزادي بيان، محدود بودن آن به رعايت آبرو و اعتبار ديگران است. حمايت از آزادي بيان ايجاب مي­كند كه از انواع بيان‌ها حتي بيان‌هايي كه براي برخي افراد ناخوشايند است يا سبب ناراحتي آن‌ها مي­شود حمايت شود؛ در مقابل، حمايت از آبرو و اعتبار افراد در جامعه، ايجاب مي­كند كه از انتشار مطالبي كه امور خلاف­واقع به ديگران نسبت مي­دهند يا صرفاً حاوي فحش و ناسزا به افراد هستند حمايت نشود و در صورت لزوم، با كساني كه با مطالب كذب يا فحش به آبرو و اعتبار ديگران لطمه مي­زنند برخورد قانوني صورت گيرد. پرسش مهم در اين خصوص آن است كه دولت­ها در طراحي قواعد ناظر بر حمايت از حرمت اشخاص، چگونه و با توجه به چه معيارهايي بايد عمل كنند تا نه آزادي بيان در برابر قواعد ناظر بر هتك‌حرمت قرباني شود و نه حرمت اشخاص در برابر آزادي بيان پايمال شود. مقالة حاضر به مطالعة تطبيقي مسئلة فوق پرداخته و چند پيشنهاد براي اصلاح قواعد ناظر بر هتك‌حرمت در ايران پيشنهاد داده است.

One of the disputed issues about the limits of the freedom of speech has been the respect of people's dignity. The free communication of ideas and opinions is one of the most precious of the rights of man. Every citizen may, accordingly, speak, write, and print with freedom, but shall be responsible for such abuses of this freedom as shall be defined by law. There should be limits on freedom of speech when we consider the reputation of individuals. The main question is if governments are allowed to monitor the freedom of speech for protecting people s reverence in which freedom of speech maintained. The article considers this issue as well as there are some suggestions for amending rules against people's desecration