تصويرپردازي عامه پسند چهره هاي مقدس در سينما

The Images of Saints in Cinema

پرداختن به موضوع ها و شخصيت هاي ديني با نگاهي كه هنرمندان معاصر غرب به اين مقوله دارند، به نوعي ساختارشكني منجر شده است كه آثار و پيامدهاي آن در سينما و تلويزيون ديده مي شود. در بررسي شناخت منشأ آسيب هاي وارده در بازنمايي بزرگان ديني در رسان ههاي تصويري، ضمن مروري بر پيشينة هنر شمايل نگاري در غرب مسيحي و ايران به عنوان بنيان تصويرپردازي از شخصيت هاي ديني، تلاش شده است در سير تطور تاريخ هنر به طور اعم و شمايل نگاري به مثابه يكي از جلوه هاي هنر ديني، به طور اخص، تغييرات و تحولاتي كه به وضع كنوني بازنمايي چهره هاي قدسي در سينما و تلويزيون منجر شده است، ريشه يابي شود . نگارندگان در بررسي روند تغييرات هنري در خصوص تغييرات تصويرپردازي از بزرگان ديني به اين نتيجه رسيدهاند كه ب ه تدريج رويكرد تشبيهي و زمينيسازي اين بزرگان، جايگزين رويكرد تنزيهي و تقدس گرايانه شده است.

Cinema in west countries have displayed the face of prophets and saints in their movies many years ago; at first it was a kind of deconstruction. In this article the disadvantages of iconology of holly prophets and saints as well as the artistic background of Muslims in Iran and Christians in the west countries has been considered. Also in this paper the changes which make such representations of saints in TV and cinema happen, during the evolution of art history and iconology as one of the main religious arts in particular has been considered. The results indicate that when the picture of saints has been shown, gradually holly images of the saints have been replaced by the metaphorical and mundane approach.