جويشي در حوزه امنيت زيست محيطي بر اساس گفتمان ولايت ‌فقيه

امروزه يكي از دلايل توجه جهاني به بحث پايداري در توسعه، تخريب بي‌رويه محيط‌زيست و منابع طبيعي در پرتو آموزه‌هاي نظام سرمايه‌داري مبتني بر حداكثر سازي سود است. اكنون اگر اعتماد بشر نسبت به قدرت فناوري و دانش خود متزلزل شده است. ازاين‌رو است كه در رفتار با طبيعت محتاط‌تر شده و در تكاپوي تدوين اخلاق محيط زيستي برآمده است. اين در حالي است كه بررسي متون اسلامي، نشان‌دهنده غني بودن اين متون، از دستورات و قواعد مواجهه صحيح و به‌دوراز هرگونه افراط‌ و تفريط با محيط‌زيست است ولي غفلت محققان اسلامي سبب شده است كه غربي‌ها كه خود عامل اصلي تخريب محيط‌زيست به شمار مي‌آيند، داعيه‌دار تدوين و معرفي اخلاق محيط‌ زيست شوند و حتي در آثار خود، دين را به‌عنوان محرك و مشوق انسان (به‌منزله خليفه خدا بر روي زمين) در تخريب طبيعت معرفي مي‌كنند. از سوي ديگر، در داخل كشور نيز بخشي از دست‌اندركاران امور توسعه‌ي كشور، دغدغه جدي عملي در رابطه با صيانت از محيط‌ زيست نداشته و اين امر، سبب از دست رفتن منابع طبيعي شده است. هدف اين تحقيق ارائه نظريه راهبردي در حوزه امنيت محيط‌ زيست است. روش‌شناسي اين مقاله تحليل محتوا با استفاده از تئوري داده بنياد استفاده مي‌باشد. نتيجه اي كه از اين تحقيق حاصل مي‌شود تبديل داده‌ها و مفاهيم استنتاجي معتبر به نظريه است. نظريه اي مناسب و بهينه از داده‌ها و مفاهيم استخراج‌شده و قابل‌تعميم با اصالت دادن به اصل توجه به بنيان‌هاي نظري وبا رعايت اخلاق زيستي و فرهنگ‌سازي عمومي دركنارقوانين بازدارنده در اهداف وسياست ها، محيط زيست پايدار وطيبه در جامعه محقق مي‌شود. اين عبارت به‌عنوان نظريه راهبردي و محصول موفق و نتيجه مرجح درحوزه امنيت محيط‌ زيست است.