رويكرد امنيت غذايي جمهوري اسلامي ايران از منظر ولايت‌فقيه و قانون اساسي

در بين تمامي حقوقي كه با عنوان نيازهاي پايه اي خانوار در يك اجتماع به افراد داده مي‌شود، «امنيت غذايي» از مهم ترين نيازهاي فردي است كه مسئوليت تامين آن به عهده دولت‌هاست. اگرچه امنيت غذايي همواره يكي از اهداف عمده برنامه‌هاي توسعه در جمهوري اسلامي ايران بوده اما بنا بر ارزيابي گزارش‌هاي رسمي عملكرد بخش كشاورزي، اين بخش در برآورد اهداف موردنظر با نوسانات قابل‌ توجهي مواجه بوده است.در پژوهش حاضركه از نوع كيفي و مبتني بر تكنيك مطالعات اسنادي و هدف اصلي آن تبيين دكترين ، اهداف و سياست‌هاي امنيت غذايي جمهوري اسلامي ايران بر پايه نظرات ولايت‌فقيه و قانون اساسي است با استفاده از روش تحليل محتوا ، كليه بيانات و مكتوبات حضرت امام خميني (ره) و حضرت امام خامنه‌اي(مدظله‌العالي)در رابطه با حوزه امنيت غذايي«انديشه ها،آرا، نظرات، رهنمودها و تدابير ولايت‌فقيه» و همچنين اصول قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران و ساير اسناد بالادستي مورد تحليل قرار گرفت. بر اساس يافته هاي حاصل از تحليل كيفي داده ها در اين پژوهش، گفتمان ولايت‌فقيه در حوزه دكترين امنيت غذايي حائز شش ركن اصلي شامل عدالت اجتماعي، استقلال و كاهش وابستگي، كشاورزي به‌عنوان محور توسعه، اصلاح الگوي مصرف، اتخاذ رويكرد علمي، خودكفايي نسبي در توليد محصولات كشاورزي و توجه هم‌زمان به تاثير امنيت آب بر امنيت غذايي است. همچنين بر اساس نتايج حاصل از تحليل كيفي، در سياست‌گذاري امنيت غذايي بر پايه قانون اساسي و ساير اسناد بالادستي بايد برمحورهايي چون نوسازي نظام توليد، توسعه پايدار روستايي، ريشه‌كن كردن فقر و محروميت، ايجاد ذخاير راهبردي، اصلاح الگوي مصرف، افزايش بهره وري،توجه به ارزش اقتصادي، امنيتي و سياسي آب، توسعه پايدار كشاورزي و اصلاح نظام بازار تمركز شود.