مباني قرآني و تحليل فقهي منع شكنجه با مطالعه اسناد بين المللي و حقوق ايران

شكنجه به جهت اينكه تعرض به انسان و نوع بشر است و تماميت جسماني و معنوي وي را مورد هدف قرار مي دهد و كرامت انساني را مخدوش مي سازد در نظام هاي حقوقي مختلف، همواره به عنوان يك مساله اساسي مورد توجه بوده است. نظام حقوقي اسلام مبتني بر آيات قرآن و روايات با توجه به جايگاه و مقام والاي انسان به بهترين نحو «حق شكنجه نشدن» را به عنوان يك حق اساسي و بنيادي مورد توجه قرار داده و تضمين نموده است و هيچ گونه استثنايي حتي با توجيه مصالح عمومي براي آن قائل نيست. اسناد بين المللي نيزاگرچه قرن ها بعد از حقوق اسلام در اين زمينه وضع شده اند حتي در شرايط بحراني كشور مانند جنگ و يا مبارزه با تروريسم شكنجه را ممنوع و در برخي موارد آن را قابل تعقيب مي دانند. در نگاه اعضاي خبرگان قانون اساسي بعد از پيروزي انقلاب نفي مطلق هر گونه شكنجه به خوبي قابل ملاحظه است. قوانين عادي نيز اگرچه به خوبي تامين كننده اهداف قانون اساسي به طور كامل نمي باشند اما شكنجه را ممنوع و مرتكبين را قابل تعقيب و مجازات مي دانند كه ما در اين مقاله بنا داريم در سه مبحث مجزا «فقه و حقوق اسلامي»، «نظام بين المللي» و «حقوق داخلي» قاعده منع شكنجه را به بحث گذاشته و مسائل پيرامون آن را مطرح سازيم.