راهبرد جمهوري اسلامي ايران در قبال تحولات بحرين از منظر نظريه سازه‌انگاري

تحولات عظيم رخ‌داده در برخي كشورهاي خاورميانه و افريقا با عنوان «بيداري اسلامي» طي سال‌هاي اخير، تأثيرات عميقي در منطقه خاورميانه برجاي گذاشته است. اما در اين بين، بيداري اسلامي در كشور بحرين، از اهميت خاصي براي جمهوري اسلامي برخوردار است. با عنايت به هويت ظلم‌ستيزانه و اسلامي ـ شيعي اكثريت معترضان و به‌ويژه جمعيت «الوفاق» در اين كشور و تعاملات معنوي بسيار نزديك رهبران اين جنبش با جمهوري اسلامي، به‌نظر مي‌رسد بر مبناي آموزه‌ها و محورهاي موجود در نظريه سازه‌انگاري بتوان راهبرد اتخاذ‌شده در سياست خارجي جمهوري اسلامي در قبال بيداري اسلامي در بحرين را تحليل كرد. يافته‌هاي اين مقاله، نشان مي‌دهد بر مبناي آموزه‌هاي مطروحه در نظريه سازه‌انگاري، جمهوري اسلامي ايران بر اساس هويتي كه از خود‌، رژيم‌هاي آل‌سعود عربستان و آل‌خليفه تعريف كرده و تحولات بحرين را مصداقي بارز از بيداري اسلامي مي‌داند‌، سياست خارجي خود را در قبال اين تحولات پي‌گيري مي‌كند. حمايت كامل سياسي و رسانه‌اي از گروه سياسي غيردولتي اسلام‌گراي الوفاق بحرين و شخص شيخ علي سلمان دبير كل آن‌، مصداقي بارز بر اين مدعاست. به بيان ديگر، به‌نظر مي‌رسد ساختار بين‌الاذهاني شكل‌گرفته بين ايران و جمعيت الوفاق به نمايندگي از شيعيان بحرين (عقايد مشترك، دشمنان مشترك و اهداف همراستا‌)، باعث شده تا جمهوري اسلامي ايران‌، حمايت از اين گروه سياسي غيردولتي را تأمين‌كننده منافع ملي و مقوم اصول و ارزش‌هاي نظام خود بداند.