بررسي ميزان رضايت مندي جنسي زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري

Sexual Satisfaction of Women with Gestational Diabetes

سابقه و هدف: رضايت مندي جنسي تجربه خوشايند و يا رضايت مندي يك فرد و يا يك زوج در طول هر مرحله از فعاليت جنسي طبيعي اعم از ميل جنسي، انگيختگي جنسي يا ارگاسم مي باشد كه در اثر تغييرات فيزيكي و روان شناختي متعدد دوران بارداري دست خوش تغيير مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان رضايت مندي جنسي زنان باردار مبتلا به ديابت بارداري بوده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي 150 زن باردار مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني صياد شيرازي شهر گرگان در سال 1391 در دو گروه مبتلا به ديابت بارداري و گروه كنترل باردار غير ديابتي با نمونه گيري غير احتمالي و در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش در اين مطالعه شامل پرسش نامه 35 سوالي رضايت مندي جنسي ENRICH هنجار شده در ايران و پرسش نامه (Female Sexual Function Index(FSFI بود. يافته ها: ميزان رضايت مندي زناشويي با پرسش نامه ENRICH در زنان باردار ديابتي 10 ±61 و در حد متوسط و بالا بود و بر اساس پرسش نامه FSFI ميانگين نمره عملكرد جنسي زنان باردار ديابتي 4 ± 24 بود كه در رده نامطلوب قرار داشت. ميزان رضايت مندي در گروه سني 25 تا 30 سال نسبت به ساير گروه ها بيش تر بود ولي از لحاظ آماري معني دار نبود. استنتاج: بين ميزان رضايت مندي زناشويي در زنان باردار ديابتي با زنان باردار غير ديابتي تفاوت معني داري وجود ندارد و در هر دو گروه در حد متوسط وبالا قرار دارد اما عملكرد جنسي در زنان باردار ديابتي در حد نامطلوب مي باشد كه احتمالاً به دليل هم زماني بارداري وديابت قابل توجيه است.

Background and purpose: Sexual satisfaction is a pleased experience or satisfaction of an individual or a couple during any stage of sexual intercourse including libido, arousal and orgasm that could change during pregnancy due to multiple physical or psychiatric changes. This study aimed at investigating the level of sexual satisfaction in pregnant women with gestational diabetes. Materials and methods: We conducted a cross-sectional study in which 150 pregnant women attending Sayyad-e-Shirazi Hospital in Gorgan, Iran, were recruited. Using non-randomized convenience sampling they were classified into two groups: getational diabetes group and non-diabetic control group. Two questionnaires were administered including ENRICH Marital Satisfaction Scale consisting of 35- items (previously validated in Iran) and Female Sexual Function Index-FSFI. Results: The mean scores for sexual satisfaction according to ENRICH Marital Satisfaction Scale and FSFI were 61 ±10 (moderate to high) and 24±4, respectively, which the latter represented a poor sexual function. Sexual satisfaction level was found to be higher in those aged 25-30 years old but this difference was not statistically significant. Conclusion: Our results showed no significant difference between diabetic pregnant women and non-diabetics in sexual satisfaction. But sexual function was affected in pregnant diabetic women that could be due to the coincidence of pregnancy and diabetes.