عنوان مقاله :
تاثير فني توئين بر پلاريزه شدن پاسخ هاي ايمني در آنسفالوميليت تجربي خود ايمن (EAE)
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Phenytoin on the Polarization of Immunity Responses in Experimental Autoimmune Encephalomyelitis
پديد آورندگان :
منصوري، رضوان داﻧﺸﮕﺎه اروﻣﯿﻪ - داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻠﻮم، اﯾﺮان , خضري، شيوا داﻧﺸﮕﺎه اروﻣﯿﻪ - داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻠﻮم - گروه زيست شناسي، اﯾﺮان , ابطحي فروشاني، ميثم داﻧﺸﮕﺎه اروﻣﯿﻪ - داﻧﺸﮑﺪه دامپزشكي - ﮔﺮوه ﻣﯿﮑﺮوﺑﯿﻮﻟﻮژي، اﯾﺮان
كليدواژه :
ﻓﻨﯽ ﺗﻮﺋﯿﻦ , آﻧﺴﻔﺎﻟﻮﻣﯿﻠﯿﺖ ﺗﺠﺮﺑﯽ ﺧﻮداﯾﻤﻦ , ﻣﻮﻟﺘﯿﭙﻞ اﺳﮑﻠﺮوزﯾﺲ
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: آنسفالوميليت تجربي خودايمن (EAE) مدل تجربي مولتيپل اسكلروزيس است. شاخصه اصلي اين بيماري يك التهاب عصبي خود ايمن است كه به دنبال حمله لنفوسيت هاي خود واكنش گر ايجاد مي گردد. مطالعات قبلي اثرات مستقيم نروپروتكتيو فني توئين را در EAE نشان داده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات ايمونومودولاتوري فني توئين در EAE بوده است.
مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، EAE توسط نخاع هموژنيزه شده خوكچه هندي و ادجوانت كامل فروند در رت هاي نژاد ويستار القاء شد. سپس رت ها در دوگروه 7راسي قرار گرفتند. درمان با فني توئين (mg/Kg 50 روزانه) از زمان بروز علائم درمانگاهي در گروه درماني (روز 12) آغاز گشت. هم زمان، گروه كنترل تنها حلال دارو را دريافت نمودند. علائم تا زمان كشتار رت ها (روز 36) روزانه ثبت گرديد. ميزان تكثير به وسيله آزمون MTT و ميزان توليد سايتوكاين ها به وسيله ELISA و در بين سلول هاي طحالي سنجيده شد.
يافته ها: تجويز فني توئين پس از بروز علائم به طور معني داري موجب تخفيف شدت علائم باليني و بهبود وزن گيري رت هاي مبتلا به EAE گشت. فني توئين موجب كاهش سطح سايتوكاين هاي پيش التهابي TNF-α، 17-IL و IFN-γ در سوپ رويي كشت سلول هاي طحال شد (0/001< p). با اين حال سطح سايتوكاين ضد التهابي 10IL- تغيير معني داري نيافت. شدت تكثير لنفوسيتي نيز در رت هاي گروه تيمار نسبت به گروه شاهد كاهش معني داري يافت (0/001< p).
استنتاج: فني توئين علاوه بر اثرات مستقيم نوروپروتكتيو از طريق تعديل واكنش هاي ايمني نيز مي تواند موجب بهبود EAE شود.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) is an animal
model of multiple sclerosis. The hallmark of this disease is an autoimmune neuroinflammation induced
by autoreactive lymphocytes attack. Pervious documents indicated that phenytoin can protect axonal loss
in EAE. Here, we investigated the immunomodulatory effects of phenytoin in EAE.
Materials and methods: In this experimental study, EAE was induced by guinea pig spinal
cord homogenate and complete Freund’s adjuvant in Wistar rats. The animals were then divided into two
therapeutic groups (n=7 per group). Phenytoin therapy (50 mg/kg-daily) was started in treatment group at
day 12 when the treatment group developed a disability score. EAE control mice received vehicle alone
on the same schedule. Signs of disability were monitored daily until day 36 when mice were sacrificed.
Splenocytes were checked for proliferation by MTT test and cytokine production by ELISA.
Results: Phenytoin therapy after the occurrence of clinical symptoms significantly regressed the
clinical symptoms and improved the weigh index of EAE rats. Phenytoin significantly decreased the
production of pro-inflammatory TNF-α and IL-17 as well as IFN-γ in supernatant of spleen cells culture
(P<0.001). However, the levels of anti-inflammatory IL-10 were not altered significantly. Lymphocyte
proliferation significantly decreased in treatment group compared with that in control group (P<0.001).
Conclusion: In addition to direct neuroprotective effects, phenytoin can also improve EAE via
modulation of immune responses.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي مازندران